Κυριακή, Αυγούστου 03, 2008

ΓΚΑΝΤΕΜΙΑ...


Το Υπουργείο Πολιτισμού οργανώνει την 16η Αυγούστου 2008, σειρά εκδηλώσεων σε Αρχαιολογικούς Χώρους και Μνημεία προκειμένου να απολαύσει το κοινό την Αυγουστιάτικη Πανσέληνο. 70 Αρχαιολογικοί Χώροι και Μνημεία θα παραμείνουν ανοιχτοί, ενώ σε 40 από αυτούς θα πραγματοποιηθούν μουσικές ή θεατρικές εκδηλώσεις, σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλους φορείς.


Το εδιαβάσαμε και εγουστάραμε σφόδρα-σφόδρα!
"Α, τι καλά! θα πάμε σούμπιτοι στον Κεραμεικό, απ' όπου -εμπειρικώς γνωρίζομεν πως- είναι γκαγκάν εμπειρία η θέαση της αυγουστιάτικης πανσελήνου παρά το τριτοπατρειον, το σούπερ-ντούπερ ΗΙΕΡΟΝ ΤΡΙΤΟΠΑΤΡΕΩΝ, επομένως θα έχουμε και παρέα !!!" είπαμε ενθουσιωδώς.

Πλην, (φεύ!) κούνια που μας κούναγε... Διότι, κοιτώντας προσεκτικότερα τον κατάλογο των 70 αρχαιολογικών χώρων, εδιαπιστώσαμε πως ο Κεραμεικός λάμπει διά της απουσίας του...
Οι τριτοπάτορες θα στερηθούν την πανσέληνη παρουσία μας, κι εμείς τη δικιά τους...
Κλαψ!
Σνιφ!
Λυγμ!
Ο Κεραμεικός κλειστός, ο Αρδηττός θεόκλειστος, ρε τι τραβάμε κι εμείς οι επιλεκτικοί πανσέληνοι μερακλήδες...
Τώρα θα πρέπει να βρούμε άλλο χώρο για να αισθανθούμε την πανσέληνο της 16ης Αυγούστου... Μάλλον για Ολυμπιείο μας κόβω, τα άλλα θα είναι μακριά.
Βέβαια παίζει και η Σαμοθράκη, αλλά δεν μας βλέπω να φτάνουμε ως εκεί...

(Όλος ο κατάλογος των 70 τόπων, βουαλά. Ρίχτε του καμιά ματιά, μπορεί να βρείτε τίποτες ενδιαφέρον...)
ΕΙΜΑΙ ΣΤΑ ΧΑΗ ΜΟΥ...

Για ολωσδιόλου θολούς, ασαφείς και απροσδιόριστους λόγους, θεώρησα σκόπιμο -μες το κατακαλόκαιρο- να μπει κάπου εδώ η "Φαντασία" του μακαρίτη του Σκαρίμπα. Έτσι, για να υπάρχει.
Βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα...

ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Nάναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί
προς έναν δρόμο φειδωτό που σβει στα χάη,
και σένα του καπέλλου σου βαμμένη φανταιζί
κάποια κορδέλλα του, τρελλά να χαιρετάει.

Kαι νάν’ σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά
γι’ άστρα τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων,
κι’ αυτός ο άνεμος τρελλά, –τρελλά να μας σκουντά
όλο προς τη γραμμή των οριζόντων.

Kι’ όλο να λες, να λες, στα θάμβη της νυκτός
για ένα –με γυάλινα πανιά– πλοίο που πάει
όλο βαθειά, όλο βαθειά, όσο που πέφτει εκτός :
όξ’ απ’ τον κύκλο των νερών –στα χάη.

Kι’ όλο να πνέει, να μας ωθεί αυτός ο αέρας μαζί
πέρ’ από τόπους και καιρούς έως ότου –φως μου–
–καθώς τρελλά θα χαιρετάει κείν’ η κορδέλλα η φανταιζί,–
βγούμε απ’ την τρικυμία αυτού του κόσμου…

Παρασκευή, Αυγούστου 01, 2008

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΘΗΣΑΥΡΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
(μέρος γάμα - με αφορμή ένα πανέμορφο λείψανο)

Ο άγιος Σάββας κάπου πρέπει να έζησε και κάπου πρέπει να πέθανε. Δεν τα ξέρω καλά, υποθέτω πάντως ότι πέθανε κάπου στα δωδεκάνησα. Μπορεί να κάνω και λάθος, βέβαια.
Σημασία έχει ότι ο άγιος Σάββας δεν έλιωσε.
Σύμφωνα με έγκριτους θεολόγους, είναι καλό σημάδι το μη-λιώσιμο. Και ο άγιος Σάββας, το είχε αυτό το καλό σημάδι. Ετάφη μεν, αλλά δεν έλιωσε.
Αντίθετα, με θαυματουργικό τρόπο, διατήρησε και μετά θάνατον όλη την ομορφιά και τη γοητεία του, όπως βλέπουμε στις παρακάτω φωτογραφίες:

Στην πρώτη φωτογραφία, ο άγιος Σάββας σχεδόν ανφάς. Παρατηρούμε εκστασιασμένοι τη γλυκύτητα των χαρακτηριστικών του.


Εδώ ο άγιος Σάββας προφίλ. Η γλυκύτης των χαρακτηριστικών του είναι εμφανής. Μόνο κάφροι και άθρησκοι δεν θα υποκλίνονταν μπροστά στο θαύμα μιας τέτοιας ομορφιάς.


Αυτά που του έχουν κρεμάσει, δεν ξέρω τι ακριβώς ρόλο παίζουν. Υποθέτω πάντως ότι είναι θρησκευτικά σύμβολα που ίσως έλκουν την καταγωγή τους από τα αρχαία κτερίσματα (ένας κάφρος φίλος μου, έκανε τη βέβηλη υπόθεση ότι πρόκειται για κουδουνίστρες. Τον αφόρισα αέρα-πατέρα. Διότι δεν είναι να παίζουμε με αυτά τα πράματα... Ακούς εκεί κουδουνίστρες)...

Το ζήτημα πάντως είναι ότι ο άγιος Σάββας βρίσκεται αφενός σε πλεονεκτική θέση, αφετέρου όμως η θέση του είναι μειονεκτική.

Εξηγούμαι:
Το ιερόν λείψανον του αγίου Σάββα, δείχνει να είναι αρτιμελές. Δεν δείχνει για πριονισμένο ή παντοιοτρόπως τεμαχισμένο.
Αντίθετα, το κουφάρι του αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου, πιθανολογώ βάσιμα ότι μόνο αρτιμελές δεν είναι.
Ως απόδειξη του ισχυρισμού μου, υπάρχει αυτή η φωτογραφία:

Πρόκειται για φωτογραφία του -επίσης άλιωτου- χεριού του Ιωάννη του Χρυσόστομου. Δεν ξέρω ποιός διάολο πριόνισε το χέρι του Χρυσόστομου, δεν ξέρω αν ο πριονιστής είχε τόσο άχτι το μακαρίτη ώστε να του πριονίσει το πτώμα, ούτε ξέρω αν είναι αριστερό ή δεξί χέρι.

Μόνο που εκ της ανωτέρω φωτογραφίας προκύπτει το εξής δίλημμα:
Τι είναι πνευματικώς προτιμότερο άραγε?
Να είσαι αρτιμελές λείψανο αλλά χωρίς πολλά-πολλά χρυσά μπιχλιμπίδια (σαν τον άγιο Σάββα ένα πράμα), ή να είσαι τεμαχισμένο λείψανο μεν (σαν το Χρυσόστομο), τίγκα όμως στο μάλαμα και στις δαχτυλιδιές και στους μαλαματένιους μπρασελέδες και στα χρυσά μανικετόκουμπα?

Ειλικρινά δεν ξέρω... Προβληματίζομαι και άκρη δε βγάζω... Και το ζήτημα επείγει.
Διότι πες ότι αύριο αγιάζω. Να μην ξέρω τι πρέπει να γίνει το κουφάρι μου? Να μην ξέρω πως θα το διαπαιδαγωγήσω? Τι ηθικές αξίες να του δώσω?

Το έχω αποφασίσει πάντως, ότι σε όποιον μου λύσει αυτή την απορία, θα του κάνω δώρο ένα χαλάκι-πατάκι για να το έχει έξω από την εξώπορτα, να το χρησιμοποιούν οι εισερχόμενοι τις μέρες που έχει βρέξει και έχει λάσπες ο δρόμος.
(Υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως χαλάκι του μπάνιου).
Φυσικά, το πατάκι θα έχει πνευματικό περιεχόμενο!
Κάπως έτσι θα είναι:


(Όπως θα παρατήρησε ο παρατηρητικός παρατηρητής, σχεδόν όλες οι παραπάνω φωτογραφίες είναι από το http://www.orthphoto.net. Πρόκειται για έναν ιστότοπο που είναι πραγματικός θησαυρός για εμάς που θέλουμε να εμβαθύνουμε στους θησαυρούς της ορθοδοξίας).