ΓΗ ΜΕΛΑΙΝΑ, ΜΗΤΗΡ ΜΕΓΙΣΤΗ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΟΛΥΜΠΙΩΝ...
(μέρος νιοστόν -Η μυητική σημασία του ΠΛ
-από μικρό κι από τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια
-είμεθα και μικροί, είμεθα και τρελλοί)

[η προηγούμενη συνέχεια υπάρχει εδώ]

Ήταν όντως ο Λευτεράκης. Χαιρετιστήκαμε και χαριεντιστήκαμε, ώσπου κάποια δόση μου είπε:
-Σεβαστέ μου σύντροφε και δάσκαλε Περίκαλλε, θέλω να σολάρω και να δημοσιεύσεις τα σόλα μου στο μπλογκ σου (για να τα βλέπει το πνεύμα και να ζηλεύει).

Δεν μπορούσα να του χαλάσω χατήρι. Μαθητής μου είχε υπάρξει. Τον άφησα να ρίξει τα σόλα του, βάζοντάς τον σε ανοιχτή ακρόαση ώστε να ακούει και το πνεύμα που είχε γείρει στον καναπέ αγναντεύοντας το ταβάνι μέσα σ' ένα απόκοσμο ντουμάνι καπνού.
Εγώ απλώς κατέγραφα τα Λευτεράκεια σόλα:

-Έχω να πω λοιπόν κύριοι, πως είστε ανοικονόμητοι και αντι-οικονομικοί: Αν για 4-5 στίχους του Σόλωνα σκαρώσατε ένα ολόκληρο κείμενο πολλών σελίδων, φαντάζομαι τι θα κάνατε με αφορμή τα ομηρικά έπη.
Πάει αυτό, το είπα.
Συνεχίζω: Μιλήσατε για την "πλάση" και το "πλάσιμο" του ανθρώπου. Και αμελήσατε να αναφερθείτε στον Μπάμπη τον Πλού... Ναι, ναι, καλά ακούσατε: Δεν είναι "Ο Μπάμπης ο φλού". Κάπου ο ποιητής παράκουσε αυτά που του έλεγε η Μούσα.
Μπάμπης ο Πλού είναι. Και εξηγούμαι:

Το σύμπλεγμα συμφώνων "ΠΛ" είναι ζόρικο! Και μην κοιτάτε που οι έγκυροι γλωσσολόγοι Τακουνάς και Μανάβης το έχουν συμπτύξει στο ρήμα "πίμπλημι" που πά να πει "γίνομαι πλήρης" ή "κάνω κάποιον άλλο να είναι πλήρης" και τέτοια.
Διότι ωραίο πράμα η πληρότης, αλλά από που μας προκύπτει?
Από το ΠΛ μας προκύπτει!
Και μαζί της μας προκύπτουν λέξεις όπως:

Πλάσις, πλήθος, πλήρης, πέλαγος, πλούτος, πόλις, πλεύσις, πλάθω. πηλός, πολιτισμός, Πελασγοί, πέλας, πολύ, πολυπολιτισμός (με δύο ΠΛ), Πλάτων, πλατύς, πλάτανος (κατακαημένε πλάτανε), πλάσμα, πλούτος, Πλούτων, πλάκα (πλάκα έχει), Πήλιο, Πελίας, Πηλέας, μη σου πω και για το plus-plural, simple, double και τέτοια που λένε τα εγγλεζάκια με τα κοντά παντελονάκια...
-Λευτεράκη, θα μας πάρουν με τις ντομάτες!!!
-Πες τους να τις κάνουν γεμιστά. Διότι ζούμε σ' έναν κόσμο από ΠΛ. (Δεν ξέρω αν είδες, δάσκαλε, αλλά κρατήθηκα και δεν είπα "πλεϊστέϊσον" και "πλεϊμομπίλ").
-Ελπιδοφόρο αυτό...
-Συνεχίζω:
Η πιο απλή μονάδα στον κόσμο, είναι ο "απλός": Αυτός που έχει ένα ΠΛ.
Ενώ ο διπλός έχει δύο ΠΛ. Ο πολλαπλός έχει πολλά.
Ο πλούσιος, έχει την ουσία του ΠΛ. Ο Πλούτων, γαμεί και δέρνει: Τα έχει όλα τα ΠΛ.
Ο πλήρης δεν ξέρω τι ρόλο βαράει, πάντως ο πλάστης πλάθει ΠΛ και δημιουργεί πληρότητα:
Ένα πέλαγος από ΠΛ.
Και το πλήθος στην πόλη αποτελείται από πήλινα ΠΛ που έπλασε ο πλάστης.
Πλάτων πλάθων Πολιτεία. Πλήθων Γεμιστός πλάθων γεμιστά. Και βέβαια ο Παλαμήδης.

-Τι σχέση έχει τώρα ο Παλαμήδης?
-Αμ' πως, δάσκαλε? Ναι μεν δεν υπάρχει μύθος που να λέει ότι ο Παλαμήδης είναι ο πλάστης μας, αλλά στον Παλαμήδη αποδίδονταν οι ίδιες εφευρέσεις που αποδίδονταν και στον Προμηθέα τον πλάστη μας: Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, είχαν και μια φράξια που πίστευε πως ο Παλαμήδης ανακάλυψε τα κλασικά: Γράμματα, αριθμούς, τάβλι και μπαρμπούτι.
-Ωχ! Μου τροποποιείς ένα σουξεδάκι αυτού εδώ του μπλογκ, που έλεγε την Πλατωνική άποψη για την καταγωγή του μπαρμπουτιού...
-Αυτή ήταν απλώς η γνώμη του Πλάτωνα, δάσκαλε. Όμως οι Έλληνες δεν ήταν πρόβατα που ακολουθούσαν έναν τσομπάνη: Ο καθένας τράβαγε προς τα κει που νόμιζε.
Ο Αισχύλος πίστευε πως τα γράμματα τα ανακάλυψε ο Προμηθέας, δεν είπαμε? (Τι Θευθ-Τι Προμηθεύθ, θα μου πεις). Πάντως υπήρχαν άλλοι, που πίστευαν πως "...και αριθμών και κύβων και πολλών άλλων ευρετής εγένετο Παλαμήδης".
Αλλά γάμησέ τα δάσκαλε, μου τέλειωσαν οι μονάδες! Κλείνω τώρα! Τσάο! Βενσερέμος! Άστα γι' αύριο σιέμπρε!
είπε ο Λευτεράκης κι έκλεισε το τηλέφωνο.

Έμεινα με το ακουστικό στο χέρι, να κοιτάω ντροπιασμένος το πνεύμα.
Με κοίταξε κι αυτό, και μου είπε:
-Ωραίους μαθητές βγάζεις ρε μαλάκα!
κι ύστερα ξαναβυθίστηκε στο κοσμικό ντουμάνι που το περιτύλιγε, και άρχισε να μονολογεί:

"Πλάσις η άσις του ΠΛ. Εκ του "πίμπλημι". Πλην το ΠΛ που "ην" -που ήταν δηλαδή. Πλεύσις η εύσις του ΠΛ. Πλήθος το έθος-ήθος του ΠΛ. Πλούς και πλούτος η ουσία του ΠΛ. Πολλαπλούν το έχον πολλά ΠΛ. Απλόν το έχον ένα ΠΛ. Τριπλούν έχον τρία ΠΛ. Περίπλοκον. Πολύπλοκον και πολυπλόκαμον. Φτου σκουληκομερμηγκότρυπα.
Πέλαγος και Πελασγοί. Αεί πελάζουν. Είναι κοντά μας -πέλας, και είναι πολλοί -ΠΛ.
Όταν όμως φανεί ο Πλούτων, τότε "ού". Ου-ΠΛ. ΠΛ-ού-των. ΠΛ- μη-τών.
Τον πούστη το Λευτεράκη τι σκέφτηκε...
Άρα ο πλήθων πλάθει. Πολύ. Πόλη. Ο πλήθων πληθύνει την πόλη. Ο πλάθων πληθύνει την πόλη.
Ο Πλάτων πλάθει την Πολιτεία. Σε 5040 κομμάτια, 72Χ70 κομμάτια, 1Χ2Χ3Χ4Χ5Χ6Χ7 κομμάτια. ΠΛ. Πολλά. Πλείονα. Το στοιχείο Ζ που ανακάλυψε ο Παλαμήδης. Ζόρικα μήδεα ειδώς. Και δυο αυγά Τουρκίας.
Ο πηλός απλώς πλάθεται. Ο Πηλέας κι ο Πελίας στο Πήλιο. Ενώ η πόλις πληθύνεται. Πλομηθεύς. Πηλομηθεύς. Σιγά μην έπλασε πλαστά και πλάνα πήλινα πλάσματα.
Θεύθ και Προμηθεύθ. Θεός πλάστης.
Παλάμη. Μαλακία. Παλαμήδης, το ξαδερφάκι του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου. Οι γιοί του ΠΛεισθένη: Αγαμέμνων και Μενάλαος. Τα δύο ΜΝ. Μνήμη.
Με την Κλυταιμνήστρα γίνονται τρία τα ΜΝ. Με τον Μίνωα τα κάνουμε τέσσερα. Με τους Μινύες πέντε. Μια παλάμη ΜΝ. Μια μούτζα ΜΝ. Και τέλος της μνήμης.
Η μνήμη δεν υπάρχει πια, την πάτησε το τρένο...
Ακολουθούν οι σκοτεινοί αιώνες. Χάσαμε τον Παλαμήδη στοπ. Σκοτώθηκε με εντολή του αγράμματου Αηαμέμνονος. Πάει η μνήμη. Μόνο το ΜΝ της Χάϊδως έμεινε ΠΛέον. Της Ελένης. Το Μι εις την Νι. Βλαχιά. ΠΛ. Κάθοδος. Πολλοί.

Συνεχίζουμε ψάχνοντας ψηλαφητά μέσα σ' ένα σκοτάδι γεμάτο ΠΛ.
"Αγαμέμνονα και Νέστορα και Οδυσσέα και Παλαμήδη -ως δ' εμοί δοκεί και Προμηθέα Διί ταύτη πη συνήγον οι πρώτοι άνθρωποι..." υποτίθεται πως λέει ο Πλάτων, κινούμενος συνειρμικά από τον Παλαμήδη στον Προμηθέα... Τον πούστη το Λευτεράκη, σκέψη που έκανε!!!
Αμ' το μπαρμπούτι πάλι? Ποιός Θεύθ και πίπες... "...και αριθμών και κύβων και πολλών άλλων ευρετής εγένετο Παλαμήδης"... Άρτεμις παρθένα μου, ο Παλαμήδης είναι ο εφευρέτης του μπαρμπουτιού... ο Θευθ... και ο Προμηθεύθ... και ο Παλαμηδεύθ... που τον θκότωθε ο Οδυθθεύθ Ολυθεύθ... πθευδοί θα γίνουμε, γαμώ την τρέλα μου...

Όχι πως θα ασχοληθεί κανείς μ' αυτά που λέμε.
Χώρια που μπορεί να τα έχει ήδη πει κανένας Ραμαφάς -κι άντε να τον πείσεις ότι βαριόμαστε να διαβάσουμε τα βιβλία του... (ανιαρά δεν είναι? είναι και ακριβούτσικα)

"Παλαμήδους επινοησαμένου κυβείαν και πεττείαν εν Ιλίω εις παραμυθιον λιμού... λίθον εκεί εδείκνυντο καθ'ά Πολέμων ιστορεί, εφ' ού επέσσευον..." δηλαδή
"Του Παλαμήδη, που επινόησε το τάβλι και το μπαρμπούτι για να ξεχνάνε την πείνα τους οι φαντάροι στην Τροία, κάποια δόση που ο στρατός ξέμεινε από εφόδια... το μνημείο του Παλαμήδη έδειχναν, στο οποίο υπήρχε μια πέτρα πάνω στην οποία έπαιζαν τάβλι, σύμφωνα με όσα γράφει ο Πολέμων στην ιστορία του".

Ακόμα και το ζωντόβολο ο Απολλώνιος ο Τυανέας, είδε το άγαλμα που έγραφε στη βάση του "ΘΕΙΩΙ ΠΑΛΑΜΗΔΕΙ", που πά να πει "Στο θεϊκό -ή ίσως στον θεό- Παλαμήδη". Και ευχήθηκε το ζωντόβολο ο Τυανέας "δίδου γίγνεσθαι πολλούς τε και σοφούς άνδρας, ναι Παλάμηδες, δι'όν λόγοι, δι'όν Μούσαι, δι' όν εγώ".
Ακούς εκεί, τι ζητάει από τον Παλαμήδη... Θα το ζήταγε αν τον θεωρούσε νεκρό?
Ολοζώντανο τον εύρισκε! Ζωντανό και με αρμοδιότητες να απαντήσει.
"Μπα, εγώ δεν ανακάλυψα τα γράμματα... Τα γράμματα ανακάλυψαν εμένα. Μου τα έστειλαν πεσκέσι οι Μούσες" είπε στον Οδυσσέα ο Παλαμήδης.

"Που ανακάλυψε το τάβλι, όχι ως ένα τεμπέλικο παιχνίδι, αλλά σα μια μέθοδο όξυνσης του νου, σαν μια μέθοδο αυτογνωσίας". Ωραίοι οι αρχαίοι!
κι ο Συντ ακόμα δεν κατάλαβε ότι και το τάβλι και το μπαρμπούτι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν πεπεισμένοι πως ένας δικός τους τα εφηύρε: Ο Παλαμήδης. Ο "θεϊκός" Παλαμήδης. Σιγά μην τα απέδιδαν στον Αιγύπτιο Θεύθ... Άλλη σχολή ο Θεύθ... Ποιός Θεύθ... Ο Παλαμήδης!
Ήξεραν μάλιστα και την κουφάλα που ευθυνόταν για τον θάνατό του: Τον θρυλικό Οδυσσέα...
Οδυσσέας ο Ιθακήσιος, ο Ίθαξ δηλαδή, ο Προμηθέας δηλαδή (είπαμε, ο Προμηθέας είχε και το όνομα Ίθαξ), ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Παλαμήδη...
Που για να τον τιμωρήσουν επειδή ευθυνόταν για το θάνατο του ανθρώπου που ανακάλυψε το μπαρμπούτι, έφτιαξαν ολάκερη Οδύσσεια κι έβαλαν τον ηθικό αυτουργό του εγκλήματος να θαλασσοδέρνεται επί χρόνια, μέχρι να εξιλεωθεί.

Και ο Κ. Δούκας, που επιμένει -κι αν επιμένει αυτός πρέπει να υποκλινόμαστε εμείς, διότι αν δεν ξέρει αυτός τότε δεν ξέρει κανείς- ότι ο Οδυσσέας και ο Όμηρος ήταν το ίδιο πρόσωπο. Πράγμα που αναιρεί την εξήγηση του Σούδα "ηφανίσθη τα του Παλαμήδους ποιήματα δια βασκανίαν υπό Ομήρου. Άπτεται δε και των μεγίστων ανδρών ο φθόνος".
Όχι καλέ μου Σούδα, απλά ο Οδυσσέας ντρεπόταν να πει τις πομπές του: Γι' αυτό λείπει το όνομα του Παλαμήδη (και ακόμα περισσότερο οι επιτεύξεις του) από τα ομηρικά έπη..."

Κάτι τέτοια μονολογούσε το πνεύμα, τυλιγμένο με ένα απόκοσμο ντουμάνι. Είπα να τον επαναφέρω στο σήμερα κάνοντάς του μια αναφορά για το χτες:

-Φαντάζεσαι, πνεύμα, να μάθουν οι καθ' ημάς στρατόκαυλοι ότι ο Οδυσσέας ήθελε να πάρει τρελόχαρτο και να μην πάει στην Τροία?
-Δεν θα τους αρέσει μάλλον... Θα ξενερώσουν!
-Κι ότι υπήρχε μια φήμη πως ο Αχιλλέας, επίσης για να μην πάει στην Τροία, αποφάσισε να πάρει απαλλαγή στράτευσης ως αδερφάρα?
-Χαχαχαχα... Αυτό θα τους ξενερώσει τελείως...
-Και φαντάζεσαι τους αναρχικούς να συνειδητοποιούν πως μόνο ο αυθάδης και αυτόνομος Θερσίτης πήγε στον πόλεμο οικειοθελώς? Και πολέμησε γενναία στην πρώτη γραμμή ως θαρσειν χρη-θερσίτης που ήταν?
-Θα ξενερώσουν κι αυτοί...
-Κι ότι τελικά ο Θερσίτης, επειδή την είπε στον ηγέτη, έφαγε ξύλο από τον αντιρρησία συνείδησης Οδυσσέα, ενώ τελικά δολοφονήθηκε από τον παρατρίχα-τραβεστί-Ι5 Αχιλλέα?
-Θα ξενερώσουν κι οι τραβεστί...
-Κι ότι τελικά αυτή η δολοφονία-ύβρις ήταν, πιθανότατα, η αιτία για τον θάνατο του Αχιλλέα και για την Οδύσσεια του Οδυσσέα?
-Θα ξενερώσουν κι οι Ομηριστές...
-Να μάθουν ότι δηλαδή οι θεοί αγανάκτησαν και τα ταίριαξαν να σκοτωθεί ο έως τότε αθάνατος Αχιλλέας, ο φονιάς του Θερσίτη?
-Θα ξενερώσουν κι οι θεολόγοι...
-Και πως τελικά θαλάσσοδέρνεται ο τραμπούκος που έδειρε το ιερό πρόσωπο-Θερσίτη κι έβαλε σπιουνιές που επέφεραν το θάνατο του ιερού προσώπου Παλαμήδη?
-Προβλέπω να δημιουργείται ένα θεοκρατικό αντιεξουσιαστικό ρεύμα... Που θα μας ξενερώσει όλους!

-Ως εκ τούτου, πνεύμα, προτείνω να συνεχίσουμε με τους επόμενους στίχους του ποιήματος του Σόλωνα... Γιατί αλλιώτικα, θα μας κόψουν την καλημέρα ακόμα κι οι φίλοι μας... Κρίμα δεν θα είναι να τους ξενερώσουμε όλους?
-Βέβαια εμείς προσπαθούμε απλώς να τους δείξουμε πως οι Έλληνες δεν είχαν ενιαία άποψη, ούτε καν σχετικά με τα ομηρικά έπη... Και το δίκιο μας είναι απεριόριστο... Αλλά προκειμένου να ξενερώσουν οι φίλοι μας, ας συνεχίσουμε με το ποίημα του Σόλωνα...
Κι ας κρατήσουμε για να λέμε μεταξύ μας το ότι οι Έλληνες δεν ήταν κάτι ενιαίο -ούτε καν οι Αθηναίοι δεν ήταν κάτι ενιαίο.
Ας κρατήσουμε ως επτασφράγιστο μυστικό το ότι οι Έλληνες δεν θεωρούσαν ότι υπήρχε "ελληνικό έθνος". Απέφευγαν να μιλήσουν για "ελληνικό έθνος".
Ουσιαστικά οι Έλληνες δεν θεωρούσαν ότι αποτελούν "έθνος". Αλλιώτικα θα το είχαν γράψει.
-Πνεύμα, θα ξενερώσουν οι εθνικιστές με αυτά που λες...
-Ε, και? Ας με διαψεύσουν... Σάματις θα τους το πούμε? Δεν είπαμε να σεβαστούμε το παραμύθι μέσα στο οποίο ζούν?

Συνεχίζω:
Ας κρατήσουμε ως εφτασφράγιστο μυστικό το ότι υπάρχει μόνο ένα πρόσωπο της αρχαιότητας που χρησιμοποιεί τη φράση "ελληνικό έθνος" -κι αυτό σε αντιδιαστολή με το "πελασγικό έθνος".
Και ας κρατήσουμε εφτασφράγιστο το μυστικό ότι μόνο αυτό το ίδιο πρόσωπο θεωρεί σοβαρή τη λέξη "θρησκεία" -όλοι οι υπόλοιποι τη λέξη "θρησκεία" τη βρίσκουν γελοία.
Επομένως, μόνο αυτό το πρόσωπο θα μπορούσε σήμερα να μιλάει για "ελληνική εθνική θρησκεία". Κι ας είχε γράψει ο ιερέας των Δελφών ολάκερο βιβλίο για την "κακοήθεια" του εν λόγω προσώπου.

-Πνεύμα, νομίζω πως μιλάς για τον Ηρόδοτο... Και για το "Περί της Ηροδότου Κακοηθείας" του Πλούταρχου. Αλλά έτσι βγάζεις ανιστόρητους τους οπαδούς της "ελληνικής εθνικής θρησκείας"...
-Ναι.
-Είδες που σε εννοώ? Αλλά δίκιο έχεις: Ας μην το πούμε σε κανέναν. Θα ξενερώσουν όλοι, κι είναι κρίμα... Ας τους ξενερώσουμε αναλύοντας τι γνώμη έχει ο Σόλων για τη λαθρομετανάστευση...
-Τελικά δεν το γλιτώνουν το ξενέρωμα, νομίζω...

(συνεχίζεται -η λαθρομετανάστευσις)