Τρίτη, Μαΐου 11, 2010

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΤΗ ΧΑΣΗ

Μυστηριωδώς έχει βρεθεί στα χέρια μου μια σειρά φωτοτυπιών με ποιήματα του Ασημάκη Πανσέληνου. Κάποια από τις "Μέρες Οργής", κάποια από το "Καφενείο του άλλου δρόμου", κάποια από τα "Ταξίδια με πολλούς ανέμους".
Είπα να βάλω εδώ μερικά αποσπάσματα να υπάρχουν, αλλά απ' ό,τι βλέπω, ήδη κάμποσα από τις "Μέρες οργής" υπάρχουν στο sarantakos.com (μικρό δείγμα εδώ).

Επομένως εγώ θα προχωρήσω παρακάτω, σε κάτι που δεν είδα να υπάρχει στο ίντερνετ. Τρια ποιηματα που λογικά (αν δεν είναι ανακατεμένες οι φωτοτυπίες) πρέπει να είναι από το "Καφενείο του άλλου δρόμου". Όπως και να'χει, όμορφα είναι, επικαιρα είναι, οπότε καλή ανάγνωση.

ΑΥΤΟΕΠΙΓΝΩΣΗ
Η σκέψη μου λειτουργεί ομαλά
κοντά στους ανθρώπους
κι οι εμπνεύσεις μου έρχονται
περισσότερο στο διάλογο
και πιο λίγο στο ρεμβασμό
-μιλώ τη γλώσσα
των ερωτευμένων
και των παιδιών-

κάποιο στοιχείο παράξενο
είναι μέσα μου
από τον Καλιόστρο,
τον Καζανόβα,
το Μεγαλέξαντρο
κι από άλλους τέτοιους τυχοδιώκτες,

κι ακόμα μέσα μου
κάτι υποβόσκει
απ' τους μεγάλους
αρχηγούς των ανθρώπων

το Ροβεσπιέρο και το Μπακούνιν
-από παιδί τραβάω τους ανθρώπους κοντά μου-
κι αυτό, εννοείται,
όχι βέβαια σε παγκόσμια κλίμακα
ή σε εθνική
(μηδέ καν στο χωριό μου)
παρά μάλλον σε αχτίνα παρέας.
Είμαι περίπου
μεγαλοφυία δωματίου.


ΑΠΙΣΤΙΑ
Μακρινή κι απροσδιόριστη,
σαν αντηλιά μες στο σύδεντρο,
σαν άγαλμα σε νυχτερινή λεωφόρο,
με την πυκνή σιωπή του μαρμάρου,
την παγερή δύναμη του χαλκού,
που στα έγκατά του φωλιάζουν οράματα.

Ασ' τη στερνή φωτιά να τήξει το μέταλλο,
άσε την πέτρα να γίνει πηλός,
να γίνουν ύλη τα οράματα.

Πρώτη ύλη του θεού είναι η λάσπη,
πρώτη ανθρώπινη έξαρση η αμαρτία,
κι η εναντίωσή μας στο νόμο
τραγούδι.


ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ
Καθόλου δε σκέφτομαι
αν έχετε δίκιο ή άδικο
και δε λογαριάζω
το τι θα κάνετε σα νικήσετε.

Είμαι μαζί σας
γιατί είστε φτωχοί και ξυπόλητοι
και σας πολεμούν παραλήδες
καλοντυμένοι

7 σχόλια :

  1. Μ' αρέσει το πρώτο και το τελευταίο.
    Το δεύτερο κάνω πως δεν μ'αρέσει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. :-)
    Και γιατί παρακαλώ, Ελίτσα, κάνεις πως δε σ' αρέσει?
    Εεεε?
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μια χαρά ήτανε. Λίγο τ' όνομά του μου τη χαλάει, αλλά εντάξει...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όλο το γυροφέρνεις και όλο κάτι θα βρεις να πεις για τους Μυτιληνιούς..
    Καληνύχτα σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και μιάς που τ αναφέρατε, μπορώ να καταχωρήσω κάτι του Ασημάκη που μου αρέσει δεόντως. Μπορεί να μην άπτεται της ιδίας επικαιρότητας είναι όμως διαχρονικό και άπτεται του joie de vivre που πιστεύω μας αφορά εξίσου..

    Χθες σ' είδα στ' ονειρό μου
    σήμερα πλάνταξα,
    γιατί 'ναι μέρες τώρα
    που δεν σε τράνταξα.

    Ο άντρας σου όταν φύγει
    βγες στο μπαλκόνι σου,
    το ρούχο σου ν απλώσεις
    πως είσαι μόνη σου.

    Το ρούχο σου ν' απλώσεις
    και το μαντίλι σου
    θα' ρθω φωτιά και μόσκο
    να πιώ απ τα χείλη σου

    Καφέ θα 'ρθω να πιούμε
    και να καπνίσουμε
    κι απάνω στην κασέλα
    να λειτουργήσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. *Ελίτσα, είναι που τους αγαπάω!!!
    :-)

    *Μαρτίνα, δεν το είχα υπόψιν μου, πάντως διαβάζοντάς το, ναι, είναι διαχρονικότατο!!!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Mi-la-re,
mi-la-re-si