ΘΡΗΝΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΓΚΙΟΛΙΑ

Αχ, πόσο γρήγορα ξεχνάμε... Αχ, πόσο λίγο τιμούμε τους μαχητές της αλήθειας και της ενημέρωσης και της καλαισθησίας...

Περνώντας από το πανηγύρι του προφήτη Ηλία (μπας κι έβρισκα καμιά καλή και φτηνή βερμούδα), ξαφνικά θυμήθηκα με φρίκη και αποτροπιασμό το θάνατο του δημοσιογράφου, του μαχητή Σωκράτη Γκιόλια, και αναρωτήθηκα: Μα καλα, είναι δυνατόν να γίνεται το πανηγύρι του προφήτη Ηλία τη στιγμή που έχει πέσει νεκρός ο Σωκράτης? Τόσο χοντρόπετσοι έχουμε γίνει πια? Αντί να κυματίζουν μεσίστιες οι σημαίες, αντί να κηρυχθεί πάνδημο πένθος, αντί, αντί...

Επιστρέφοντας, έφτιαξα καφέ, άνοιξα το ίντερνετ και πληροφορήθηκα ότι για τις συνθήκες θανάτου του Σωκράτη ενδιαφέρεται και ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), και ανακουφίστηκα με τη σκέψη πως η μνήμη της αγωνιστικής δημοσιογραφίας του Σωκράτη παραμένει ζωντανή σε διεθνές επίπεδο.