ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΕΜΕΤΟΣ

Ήταν κάποιο απόγευμα του περσινού χειμώνα, όταν ένας πολύ νεαρός συντροφάκος με ρωτησε:

"Ρε Συντ, θα ήθελα να πάω στην πορεία που γίνεται ενάντια στην καταστολή, αλλά το κλίμα είναι οξυμένο και θα γίνουν μπάχαλα και θα μας δέσουν..."

Το σκέφτηκα 8 δευτερόλεπτα και του απάντησα:

"Μπα, τίποτα δε θα γίνει! Όποτε οι οι του χώρου κάνουν συγκέντρωση μόνοι τους, δεν ανοίγει ρουθούνι! Μπάχαλα γίνονται όταν υπάρχουν άλλοι, όταν υπάρχει λαός και εργαζόμενοι. Μπέσα σου λέω: όταν οι του χώρου διαδηλώνουν μόνοι τους, η περιφρούρηση είναι απόλυτα αποτελεσματική: Χίλες φορές πιο δυνατή από την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ. Ρουθούνι δεν ανοίγει, όση οργή κι αν υπάρχει".

Ο συντροφάκος δε με πίστεψε και δεν κατέβηκε.
Εγώ πάλι, δεν κατέβηκα λόγω κάποιας υποχρέωσης.

Την άλλη μέρα που με ξανασυνάντησε ο συντροφάκος, μου λέει έκπληκτος:
"Ρε Συντ, μάντης είσαι? Που το ήξερες ότι δεν θα γίνει τίποτα?"
.......................................

Το ήξερα.
Ήταν η εμπειρία που με έκανε να το ξέρω.
.......................................
Από σήμερα όλοι ξέρουμε περισσότερα, υπό την έννοια ότι εννοήσαμε ποιούς  εννοούσε πως θα χρησιμοποιήσει ως απλά εργαλεία του ο πανύβλακας όταν χτες-προχτές έλεγε στην παρέα του ότι η χώρα κινδυνεύει από ένα νέο διχασμό.