Τετάρτη, Φεβρουαρίου 29, 2012

ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΜΕ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ


Εδώ θα φτύσεις όλα τα σπασμένα σου λόγια
Ρουφιάνε εαυτέ μου
Δεν θα βρέξει σήμερα ή αύριο
Έτσι χάνεις την ευκαιρία
Να πεις ότι γλιστράνε οι δρόμοι
Ή δεν θυμάμαι

Όλα θα τα θυμάσαι συνέχεια όλα
Ρουφιάνε εαυτέ μου
Όταν βγει ο κόσμος απ' τους σάκους του
Και μάθεις την πραγματικότητα
Τυρί και ποίημα,
Σοβάδες και ψέμα
Ρουφιάνε εαυτέ μου

Εδώ θα φτύσεις όλα τα σπασμένα σου λόγια
Ρουφιάνε εαυτέ μου
Θα καταπιείς χιλιόμετρα πικρά τραγούδια
Μέχρι να καταλάβεις
Ότι είσαι ο κανένας
Ρουφιάνε εαυτέ μου


Κυριακή, Φεβρουαρίου 26, 2012

Νέος ιός καταστρέφει την υπολογιστική μνήμη...

Όλα πήγαιναν καλά στη ζωή μου και ήμουν χαρούμενος που σύντομα (υποτίθεται πως) θα ξεκουμπιστεί  (είτε εκτός Ελλάδος είτε εντός φυλακής) όλη αυτή η πασοκική συμμορία...
ώσπου ξαφνικά...
ο (μέσων δυνατοτήτων) υπολογιστής μου, άρχισε να μου βγάζει μια παράξενη ένδειξη...

Δεν ξέρω και πολλά από αυτά τα πράγματα,  και γι' αυτό δημοσιεύω εδώ αυτή την ένδειξη, για να δω τι θα έπραττε ο μέσος αναγνώστης μου εάν βρισκόταν στη δικιά μου θέση.


Σάββατο, Φεβρουαρίου 25, 2012

Φτού να πάρει!!! Η Ελλάς έχασε ένα βραβείο Νόμπελ!!!

Τι Σεφέρης μου λες και τι Ελύτης μου λες...
Εντάξει, νομπελίστες είναι, νόμπελ λογοτεχνίας πήραν αμφότεροι, δε λέω όχι.

Αλλά...
Οι κακοί σκοτεινοί διεθνείς κύκλοι, αναγνώστη μου, πρόσφατα στέρησαν τη χώρα μας από ένα ακόμα, φρέσκο, φρεσκότατο νόμπελ λογοτεχνίας!

Αντιγράφω από εδώ:

Με την Ακαδημαϊκή υποστήριξη του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ» στο οποίο προεδρεύει ο  Ακαδημαϊκός κ. Ευάγγελος Μουτσόπουλος, ο Παύλος Πισσάνος, προτάθηκε ως υποψήφιος για το βραβείο ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 2011 με το τελευταίο του βιβλίο «ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ ΖΩΗ».


Υποψιάζομαι βέβαια πως τελικά κάτι στράβωσε και η -φευ- Ελλάδα έχασε ένα ακόμα νόμπελ λογοτεχνίας... 

Τώρα βέβαια, αναγνώστη μου, θα μου πεις: 
"ποιός στην ευχή είναι ο Παύλος Πιδσάνος"? 

Ο Παύλος Πισσάνος είναι πολιτευτής του Λάος και παλιός γνώριμος του παρόντος μπλογκ. Είχε αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα από τα σημαντικότερα κειμενάκια μου (κλικ εδώ).

Αχ, ίσως τον γκαντέμιασα και έχασε το νόμπελ λογοτεχνίας... 

Οπότε, πρέπει κάτι να κάνω για να επανορθώσω!

Ευκαιρίας δοθείσης, λοιπόν, ας επανορθώσω παραθέτοντας εδώ ένα εξαιρετικής γλαφυρότητας και υψηλής λογοτεχνικής αξίας κείμενο του υποψήφιου νομπελίστα. 
Το κείμενο, δημοσιευμένο το Νοέμβρη του 2008, θέτει το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων και με λογοτεχνική ευαισθησία ορθοτομεί ένα από τα βασικότερα προβλήματα της εποχής μας!

Καλή ανάγνωση και καλή απόλαυση!

Έχετε κυκλοφορήσει νύχτα, μετά τις 10 το βράδυ στο κέντρο της πόλεως των Αθηνών; Έχετε ερευνήσει σε βάθος ποιά είναι η εικόνα της σημερινής πρωτεύουσας – και όχι μόνον – από τους «ζωγράφους» της ντροπής; Έχετε νοιώσει τη βαθειά λαβωματιά των σκοτεινών δυνάμεων του παρακράτους, στην καρδιά της άλλοτε πανέμορφης Αθήνας μας;
Παρατηρήσατε με προσοχή και κρατήσατε σημειώσεις της αισχρής συνοχής που έχουν οι τάχα «επαναστάτες» νεαροί, που με αθλιογραφίες “graffiti” έχουν μετατρέψει την πόλη της Αθήνας σε καλύβα του Καραγκιόζη; Έχετε καταλάβει από την ομοιογένεια και τον ομοιότυπο των χαρακτήρων, των σχημάτων και των μηνυμάτων, ότι όλη αυτή την ιστορία του αίσχους την κάνουν, το πολύ πολύ είκοσι παλιοτόμαρα;

Έχετε καταλάβει ότι μια συμμορία είκοσι αλητών, μουτζουρώνει τον κόπο και τον μόχθο χιλιάδων επαγγελματιών καταστηματαρχών, που ξαφνικά, ένα πρωί πηγαίνουν, οι δύστυχοι, των δύστυχων αυτών καιρών, να ανοίξουν το κατάστημά τους και βλέπουν τα ρολλά τους, τουςτοίχους και τις πόρτες τους ζωγραφισμένα με μορφές διαβόλων και τριβόλων; Έχετε συνειδητοποιήσει ότι το ιερόν άστυ, αλλά και οι πέριξ περιοχές της ευρύτερης Αθήνας κατέχονται από 20 αλητοκράτες, αλάνια της ζωής, κατευθυνόμενα από πολιτικούς παράγοντες, που βγάζουν λόγους μεγαλόστομους στη Βουλή, ενώ στο βαθύ λαρύγγι του κόμματός τους είναι σφηνωμένο το σύνθημα: «Διαλύστε το Κράτος!», «Ζήτω η Αναρχία!». Και ερωτώ: Εσείς κύριε Πρωθυπουργέ και σεις, κύριοι υπουργοί και σεις κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν αισθάνεσθε την «ξεφτίλα», το «Αίσχος», την «Ντροπή» και την «Αθλιότητα» που σας προσάπτει η ελληνική κοινωνία, που με την ανοχή σας, η καλύβα του Καραγκιόζη αποτελεί τον χώρο που ζείτε και κινείσθε; Δεν σας βρωμάει η μπόχα της Αναρχίας; Δεν σας τρομάζουν οι λάσπες που σας ρίχνουν κατάμουτρα είκοσι τομάρια της παραπολιτικής εξουσίας, που πηγαινοέρχονται ανενόχλητα και μετατρέπουν δρόμους, καταστήματα, βάσεις αγαλμάτων, εκκλησίες, γέφυρες, κλασικά κτήρια κι ό,τι άλλο βρουν μπροστά τους, σε γκαλλερί πινάκων διαμονοπλήκτων μουτζουροποιών;

Που είναι, κύριοι της Βουλής, οι Νόμοι του Κράτους;. Δεν υπάρχει έστω και ένας ταπεινός πιστός της Ηθικής, να υψώσει τη φωνή, να βγάλει τους Νόμους από το χρονοντούλαπο, να μιλήσει για το δικαίωμα του πολίτη, να μπορεί να απολαμβάνει με γαλήνη και ηρεμία τον περίπατό του, χωρίς να τρομάζει από τις μουτζούρες και τα συνθήματα της σκοτεινής «ενδοσυνεννόησης» που του επέβαλε το παρακράτος σε κάθε βήμα του;
Graffiti! … Τραγικό μήνυμα των δύσκολων καιρών που διέρχεται η ελληνική κοινωνία. Όλα μα όλα είναι μουτζουρωμένα. Όλα μα όλα φέρουν την υπογραφή της επιβολής των αθλίων εναντίον των νοικοκυραίων. Όλα μα όλα σκεπάστηκαν από την αχλή μιας προδομένης κοινωνίας, από τους εισερχόμενους και εξερχόμενους της Βουλής, που τα τελευταία 30 χρόνια δεν κάνει καμία άλλη δουλειά από το ν’ ασχολείται με τουςυβριστές και τους υβριζόμενους, τους ανήθικους του ενός κόμματος εναντίον των ανήθικων του ετέρου κόμματος, τους κλέπτες της μιας πλευράς εναντίον των κλεπτών της άλλης πλευράς. Και θέτω το θλιβερό ερώτημα: Πού οδεύει αυτή η χώρα; Ποια μοίρα της επιφυλάσσει το σκοτεινό πεπρωμένο της;

Γιατί άραγε, Πανάγαθε Θεέ, εμείς οι πολίτες αυτών των καιρών, να συζούμε με τόσους πολλούς ημέτερους εχθρούς; Γιατί να μην υιοθετούμε το μίσος που πρέπει να τρέφουμε εναντίον τους και αντί να τους στήνουμε στο απόσπασμα, τρέχουμε στις κάλπες και τους ψηφίζουμε; Γιατί Θεέ μου δε φωτίζεις το μυαλό της συμμορίας των graffiti, να πάρουν αερογράφους και μπογιές να μουτζουρώσουν, μέσα κι έξω τη Βουλή, για να καταλάβουν επιτέλους, όλοι αυτοί που είναι μέσα ότι ήρθε η ώρα να ενεργοποιήσουν το Νόμο, ν’ αρπάξουν τους μουτζουροποιούς της Βουλής,να τους χώσουν βαθειά για βαθειά στο μπουντρούμι, για να μπορέσει επιτέλους, η μάνα μας η Ελλάδα να σταματήσει να κλαίει με λυγμούς για το κατάντημα αυτών που την εκπροσωπούν;





Παρασκευή, Φεβρουαρίου 24, 2012

ΒΑΣΙΚΑ...

Δεν είναι λάθος, βέβαια, να πει κάποιος ότι η Μέρκελ είναι μεγάλη κουφάλα και γι' αυτό θέλει να μειωθεί ο βασικός μισθός. 
Ούτε είναι λάθος να πει κάποιος ότι για όλα φταίει το ΔΝΤ που θέλει να μειωθεί ο βασικός μισθός. 
Σωστά είναι αυτά, ολόσωστα. 
Όμως όσοι μένουν σ' αυτά, ασχολούνται μόνο με το επιμέρους. 
Χάνουν το ταξικό μέρος του πράγματος.

Ενώ, αντίθετα, φρονώ ότι οι (πιθανότατα) νεαροί που εξέφρασαν γραπτώς την παρακάτω άποψη, τείνουν προς μια σφαιρικότερη αντίληψη της καταστάσεως, βλέποντες ότι πίσω και πέρα από την κάθε Μέρκελ και το κάθε ΔΝΤ (στους οποίους οι περισσότεροι εξ ημών δεν έτυχε να πουν ούτε καλημέρα), κρύβονται καρπωνόμενοι τις συνέπειες άνθρωποι πολύ γνωστότεροί μας, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ενδεχομένως...

Ως εκ τούτου...


Τετάρτη, Φεβρουαρίου 22, 2012

Τρίτη, Φεβρουαρίου 21, 2012

Νέα ανατροπή στο πολιτικό σκηνικό!!!

Κοίτα να δεις αναγνώστη μου, να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή:

Εσύ, είσαι πολιτικό αντικείμενο.
Δεν δημιουργείς πολιτική. Υφίστασαι τις αποφάσεις όσων δημιουργούν πολιτική.
Με αυτή την έννοια, είσαι πολιτικό αντικείμενο.
Αντίθετα, αυτοί που δημιουργούν πολιτική, είναι πολιτικά υποκείμενα.

Πρόκειται για ορολογία βγαλμένη από το συντακτικό.

Ένας βασικός κανόνας του συντακτικού, λέει:
"Η λέξη που φανερώνει το πού πηγαίνει η ενέργεια του υποκειμένου, λέγεται αντικείμενο".
Αντίθετα, "το πρόσωπο που ενεργεί, λέγεται υποκείμενο".
(κλικ εδώ για περισσότερα -είναι βασικές γνώσεις)

Για παράδειγμα:
"Ποιός δουλεύει"?
Μα, το υποκείμενο, ασφαλώς.
"Ποιόν δουλεύει το υποκείμενο"?
Μα, ασφαλώς το υποκείμενο δουλεύει το αντικείμενο.

Επομένως, εσύ είσαι το αντικείμενο, καλέ μου αναγνώστη, κι αυτοί που σε δουλεύουν είναι τα υποκείμενα.

Στο παρακάτω βίντεο (που μόλις καταφέραμε να εξεσφαλίσουμε όλοι εμείς εδώ της πολυμελούς συντακτικής ομάδας του μπλογκ prkls), ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πολιτικά υποκείμενα των τελευταίων ημερών σε ονομάζει παρανοϊκό και ναρκομανή (στο 42 δευτερόλεπτο του βίντεο).

Όμως δεν είναι εκεί το θέμα!
Η σημαντικότητα του βίντεο, είναι πως ανατρέπει εκ νέου το πολιτικό σκηνικό, εφόσον καθιστά σαφές ότι οι 2 που έφυγαν από το Λάος και πήγαν στη ΝΔ, προφανώς άλλαξαν γνώμη!


Δευτέρα, Φεβρουαρίου 20, 2012

ΑΠΟΡΙΕΣ

Το είδα και με προβλημάτισε:
Με περιμένει για να τα σκάσω και να κλείσω δυάρι στο μπαρ άδεισο
ή με περιμένει για να μου κόψει απόδειξη ώστε να έχω φορολογική ελάφρυνση?

Απορίες που τις έχω...

Σάββατο, Φεβρουαρίου 18, 2012

ΟΠΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ


Παλιό αλλά χρήσιμο ιδίως στις μέρες μας, ευφραίνει το νου και την καρδιά και σέρνει σε χορό προφυλάσσοντας από αναποδιές και τρικλοποδιές.

Λάσπη ο σκοπός σου
το χνάρι που άφησα για σένα χαφιέ
Πίσω μου πάντοτε θα 'ναι ο προορισμός σου
αλλά δικιά μου η αγάπη που σου λέει:
"Ποτέ!"

Θα ψάχνεις να με βρεις στα bar
μ' αλκοόλ της προδοσίας
Μα 'γω κρυμμένος σε κορμιά
και φίλων όνειρα γλυκά
Θα σε τυφλώνω μ' ένα φλας ακολασίας

Γιατί δικιά μου η ακριβή ηδονή
δικοί μου οι ψυχοχειρουργοί
με την αρρώστια μου υγιή
να σε κρατάω στο κορμί
να ψάχνεις μες στον πάτο κάθε ακαθαρσίας
νομίζοντας πως θα με βρεις
μεσ' στα σκατά,
σκατό της εξουσίας.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 17, 2012

ΓΕΡΟΥΛΑΝΕ, ΕΙΘΕ ΝΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ

Ομορφάντρα μου!
Μη στενοχωριέσαι και μην παραιτείσαι.
Ούτως ή άλλως θα σου βάλουμε και σως να γλιστράει.
Οπότε, μην πτοείσαι και μην επιμείνεις στην παραίτησή σου.
Ε, όχι και να παραιτηθείς για ένα τοσοδά ζητηματάκι...
Όχι.
Η παραίτηση, σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι λύση για έναν πολιτικό άνδρα του διαμετρήματός σου.
Όχι.
Η ενδεδειγμένη λύση για σένα, είναι παραδοσιακά ιαπωνική:
Λέγεται Sepuku -και αν δε με πιστεύεις, δες εδώ και τον Πολύκαρπο που συμφωνεί μαζί μου πως αυτή είναι η ενδεδειγμένη λύση για έναν υπουργό της δικής σου αξίας.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 16, 2012

Ο ΤΡΕΛΛΛΛΟΣ ΘΕΟΣ


Να, γύρισα σπίτι κι είπα να διαβάσω κανένα ευλόγιον κι έπεσα πάνω σ' αυτό εδώ το πολύ ενδιαφέρον θεματάκιον του Μεγάλου Ενιαυτού, το οποίο καθώς το ανεγίγνωσκα άρχισα να σιγοσφυρίζω το ασματάκι του Πορτοκάλογλου "Ο τρελλλλός θεός" (με τέσσερα λάμδα θαρρώ πως θα έπρεπε να γράφεται), οπότε λέω "ρε συ, δε δημοσιεύω τόσο το λινκ όσο και το ασματίδιον, να έχω ένα ποστ περισσότερο;" και ως αποτέλεσμα της παραπάνω περιγραφείσης διαδικασίας, προέκυψε αυτό εδώ το ποστ, που υπό άλλες συνθήκες ενδεχόμενης άγριας τσαντίλας θα είχε τίτλο "όξω ρε λαμόγια ιησουίτες που θα μας το παίξετε και ολίγον γιουβέτσι για να μας στερήσετε τη χαρά, βρε ούρτ!". 

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 15, 2012

ΠΑΚΕΤΟ

Εν τω μεταξύ, με αφορμή τις φήμες ότι οι χιονοπτώσεις θα συνεχιστούν για κάμποσες μέρες, καλό θα ήταν να μας προβληματίσει το ενδεχόμενο μήπως ΔΕΝ πρόκειται για χιόνι αλλά για φελιζόλ. 
Υπό την έννοια πως μιας και υπογράφτηκε το πωλητήριο για την Ελλάδα, σιγά-σιγά μας πακετάρουν. 


Τρίτη, Φεβρουαρίου 14, 2012

ΝΤΟΥΒΑΡΟΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

Μια από τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες που είδα σήμερα. 
Μια φωτογραφία αντιπροσωπευτική της καφρίλας που μας κυκλώνει. 

Εδώ ο κόσμος πεινάει και πεθαίνει, κι αυτοί εκεί, το χαβά τους, τιμούν το αδικοκαμμένο "Αττικόν" -και με τι τρόπο, ε? 

Βλέπε σχετικά τον πιτσιρίκο και το e-apenanti

Ζούμε σε έναν απελπιστικό κόσμο.

ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ

«Αν διαβάσουν οι πολίτες το Μνημόνιο θα ενθουσιαστούν».

Η μεγαλειώδης αυτή δήλωση του Αδώνιδος (κλικ εδώ), θεωρώ πως είναι εξίσου ανάξια σχολιασμού  με τις υπόλοιπες δηλώσεις του ανδρός.

Όμως, που να πάρει ο διάολος, ο συγκεκριμένος ανήρ υποτίθεται πως είναι ο ιθύνων νους πίσω από την "Ελληνική Αγωγή" και ως εκ τούτου θα όφειλε να γνωρίζει πως το ρήμα "ενθουσιάζομαι" προκύπτει από  το επίθετο "ένθους - ένθεος", που είναι "ο διακατεχόμενος από το θείον".
Οπότε τι στον πούτσο? Θα διαβάσουν οι πολίτες το μνημόνιο και θα αρχίσουν να διακατέχονται από το θείον? Τέτοια ελληνικά μαθαίνουν εκεί πέρα στην Ελληνική Αγωγή?

Τις τελευταίες μέρες κάτι μελετάω στην Οδύσσεια και δεν ξέρω πως μου έχει καρφωθεί και μονολογώ "γιατί ρε μπαγάσα να μην έχω εκείνη τη μνημειώδη έκδοση της Οδύσσειας του Ομήρου".
Μιλάω για εκείνη την όντως σημαντική έκδοση με την οποία ουσιαστικά συστήθηκαν στο ευρύ κοινό ως σοβαρός εκδοτικός οίκος οι εκδόσεις Γεωργιάδη.
Βέβαια δεν επρόκειτο για έκδοση μόνο των εκδόσεων Γεωργιάδη, όχι, αποτελούσε συνέκδοση: Εκδ. Γεωργιάδη κι ενός άλλου -κάτι με θέατρο, δε θυμάμαι, βαριέμαι να ψάξω στο γκούγκλη.

Αλλά με αυτή τη σκέψη μου προέκυψε μια άλλη, παράλληλη:
Ρε συ, ποιός ήντονε εκείνος εκεί  που σύστησε τον Άδωνι στο ευρύ τηλεοπτικό κοινό?
Ποιός, ποιός, ποιός μωρό μου ποιός, που λέει και το τραγούδι.

Ελπίζω να είμαστε τυχεροί ώστε ο εν λόγω -που πρωτοπαρουσίασε τον Άδωνι- να μην κάνει αυτό τον καιρό τηλεοπτικές εκπομπές, γιατί ποιός ξέρει τι νέα μπουμπούκια θα λανσάρει...

Τι? Δεν είμαστε και τόσο τυχεροί?

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 13, 2012

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 09, 2012

Είναι πια καιρός

Είναι πια καιρός, δεν είναι? Σαφώς και είναι πια καιρός!

Και, βέβαια, δεν υφίσταται η επιλογή "κάνει κρύο και γι' αυτό δεν βγαίνω στο δρόμο". Με τη φωτιά που άναψαν, η ατμόσφαιρα έχει ζεσταθεί δεόντως. 
Και βέβαια, δεν υφίσταται η επιλογή "έχουν απεργία τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς". Ίσα-ίσα, η απεργία τους αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία για επίδειξη αλληλεγγύης, μη σου πω ότι αποτελεί και ευκαιρία τοπικών-περιφερειακών  δράσεων και πορειών προς το κέντρο. 
Και βέβαια δεν υπάρχει η επιλογή "άσε τους νεότερους να βγάλουν το φίδι απ' την τρύπα". Για εμάς τους ελληνοτέτοιους, είναι γνωστό πως "Έλληνες αεί παίδες εσμεν". 

Βεβαίως, με την παρακάτω μουσική υπόκρουση, η οποία σκαλίζει μνήμες άξιες αντιστροφής των ρόλων άμα τη συμπληρώσει 76ετίας. (Σκόπιμη και συνειδητή εκ μέρους μου η επιλογή του λινκ).

Που πέταξε τ' αγόρι μου


Τετάρτη, Φεβρουαρίου 08, 2012

Μέχρι τις 19 Ιουλίου, κουράγιο ραγιάδες

Μάγκες, καλά κάνετε και κάθεστε αραχτοί και απαθείς.
Καλά ξηγιέστε.
Στο φινάλε σας κλέβουν τη ζωή, οπότε σιγά τα ωά. Δε σκοτώθηκε δα και κανένας...
Οπότε καλά ξηγιέστε.

Όμως σας έχω καλά νεα!
Μάγκες, η είδηση είναι έγκυρη:

Το πολιτικό σκηνικό της χώρας θα αλλάξει άρδην στις  19 Ιουλίου.

Αυτό καταλαβαίνω όταν διαβάζω την είδηση του newsbeast:

Αυτοαποκαλείται «Ζουρούμπαμπελ» και δηλώνει … «προφήτης». Άφησε πίσω του τις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στη Φαιά Πέτρα του δήμου Σιντικής Σερρών, για να στήσει το ιδιόρρυθμο κοινόβιο του, περιμένοντας την Δευτέρα Παρουσία στις 19 Ιουλίου 2012. 

Μέχρι τότε, καλλιεργεί ζαρζαβατικά, φροντίζει κότες και γαλοπούλες και στον ελεύθερο χρόνο του ανεβάζει» βίντεο με... «κηρύγματα» του στο YouTube.

Όπως ο ίδιος δήλωσε, ο Θεός του υπέδειξε να καταφύγει στο μικρό χωριό, προκειμένου να … σωθεί από τον επικείμενο Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που όπως υποστηρίζει, θα ξεσπάσει τον Ιούλιο και θα είναι καταστροφικός για ολόκληρο τον πλανήτη.


Η συνέχεια εδώ

Τρίτη, Φεβρουαρίου 07, 2012

Η ΚΑΛΛΙΦΩΝΗ ΑΟΙΔΟΣ

Έτσι είναι μάγκα μου. Άμα έχεις ταλέντο κι άμα έχεις φωνή, αργά ή γρήγορα βρίσκεις το δρόμο σου, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι θα συνεχίσεις να καλλιεργείς τη φωνή σου και το ταλέντο σου. Και τότε, η ανταμοιβή της δόξας έρχεται από μόνη της και οι θαυμαστές σου ξεφυτρώνουν παντού, σαν τα ραδίκια ας πούμε.

Δεν ξέρω πως ονομάζεται η εικονιζόμενη καλλίφωνη αοιδός, αλλά από τούδε και εις το εξής (και εις το διηνεκές μπορώ να σου πω) δηλώνω θαυμαστής του ταλέντου της. Πείστηκα για την ομορφιά της φωνής της δίχως καν να την έχω ακούσει.

ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΠΛΑΚΕΣ

Σχετικά με το τι είναι μια τεκτονική πλάκα, κλικ εδώ -διότι αν αρκεστείς σε μια μονοδιάστατη εξέταση των τεκτονικών πλακών -όπως κάνοντας κλικ εδώ, ας πούμε- θα είσαι επιστημονικώς επαρκής, βέβαια, αλλά θα χάσεις τις καλύτερες πλεροφορίες.

Το λέω αυτό, προκειμένου να υπογραμμίσω ότι η μετατόπιση των τεκτονικών πλακών φέρνει όλο και πιο κοντά δύο χώρες με πανάρχαια ιστορία: Την Ελλάδα και την Αίγυπτο. 

Υπό αυτή την έννοια, έχει απόλυτο δίκιο ο μεγαλοφυής Dr Seeng που ύψωσε εις την αιωνιότητα τον παρακάτω ελληνο-αιγυπτιακό διάλογο:


Δευτέρα, Φεβρουαρίου 06, 2012

ΧΑΛΚΟΣ ΗΧΩΝ

Καθόμουνα λοιπόν πριν λίγο και κατασκεύαζα κάτι εμπνευσμένα κοσμήματα από χαλκό, και ξαφνικά (βρε ουστ από δω) ήχησαν στ' αυτιά μου τα λόγια του απόστολου Παύλου από την Α' προς Κορινθίους:

Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον αλαλάζον.


Πρόσεξε τώρα:
Από μια ματιά που είχα ρίξει παλιότερα στο διαδίκτυο, υπάρχει η εξήγηση πως ο Παύλος έχωσε μέσα στη φράση αυτή το χαλκό από την εξής αφορμή:

Στο θέατρο της αρχαίας Κορίνθου "χρησιμοποιήθηκαν χάλκινα ακουστικά αγγεία για να βελτιώσουν την ήδη κακή ακουστική. Το παράδειγμα του θεάτρου της Κορίνθου πρέπει να ήταν αρκετά διαδεδομένο στην εποχή αυτή και ίσως δεν είναι τυχαία η σχετική αναφορά" στην επιστολή προς Κορινθίους.

Για το "κύμβαλο αλαλάζον", η εξήγηση που επικρατεί πάει αλλού:
Η φράση λέγεται μεταφορικά για ανθρώπους που απηχούν ξένες γνώμες άκριτα και γενικότερα για ανθρώπους φλύαρους που τα λόγια τους είναι θορυβώδη αλλά χωρίς ουσία.
Έτσι λέει εδώ, και γενικά αυτή η άποψη επαναλαμβάνεται παντού.

Εγώ όμως λέω -μέρες που έρχονται κάθε τέτοια εποχή για μερικούς εξ ημών- να θυμηθούμε πως

Ο του χαλκού ήχος οικείος τοις κατοιχομένοις. Φησίν Απολλόδωρος Αθήνησι τον Ιεροφάντην της Κόρης επικαλουμένης επικρούειν το λεγόμενον ηχείον. Και παρά Λάκωσι, βασιλέως αποθανόντος ειώθασι κρούειν λέβητα.

(Ελπίζω να γνωρίζεις πως οι "κατοιχόμενοι" είναι οι πεθαμένοι. Οι μακαρίτες).

Αντίθετα, για τα κύμβαλα, μια μάλλον αντικειμενική άποψη λέει πως

"ήταν ασιατικής προέλευσης και στην αρχή χρησιμοποιούνταν στις οργιαστικές λατρείες της Κυβέλης και αργότερα του Διόνυσου (Βάκχου). Τα κύμβαλα δεν είχαν για τους Έλληνες καμιά πραγματική μουσική αξία.
(Πηγή, η Musipedia)

 Παίζει λοιπόν και το ενδεχόμενο ο μάστορης ο Παύλος απλώς (ή όχι και τόσο απλώς) να φέρνει στα χριστιανά της εποχής του -ως παράδειγμα- κάποιες λατρευτικές συνήθειες εκείνων εκεί των παλιο-εθνικών (ξέρεις, εκείνους τους περίεργους με τις χλαμύδες) και να τους λέει κάτι σε στυλ
"κοιτάχτε, μη τυχόν αρχίσετε να φέρεστε σαν τον Ιεροφάντη ή σαν τους άλλους τους Βακχευτές και τέτοια, θα μου χαλάσετε το κοπάδι".

Κι εκείνοι τον άκουσαν και πρόκοψαν, και το χαϊρι τους το βλέπουμε ακόμα γύρω μας.

Ας κλείσουμε με κάτι χαρούμενο:
Αργύρης Μπακιρτζής και κάμποσα χάλκινα.






Κυριακή, Φεβρουαρίου 05, 2012

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Άσε...
Ψάχνω να βρω κάτι σπιρτόζικο να γράψω και δε βρίσκω.
Άμα βρεις τίποτα, γράψε μου.

Yazoo, Nobody's diary


Και βέβαια, σε εθνικό επίπεδο, για τις δύσκολες εποχές του έθνους, Hippie Cream, 76 years old

Σάββατο, Φεβρουαρίου 04, 2012

ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΔΗΛΑΔΗ

Ωραία ήταν, λοιπόν.
Και ήσυχα.
Και λογικό είναι να ήταν ωραία και ήσυχα.
Είπαμε, όταν δεν υπάρχουν συγκεντρωθέντες Αγανακτισμένοι που να πρέπει να αποθαρρυνθεί η κάθοδός τους στα πεζοδρόμια και τις πλατείες, τα πράγματα είναι πάντοτε ωραία και ήσυχα.

Μια χαρούμενη ησυχία με παλμό.
Όχι σαν τους άλλους που διοργανώνουν σούπες και εκτονώσεις.

Μια χαρά ήταν και νιώθω χαρούμενος που ήταν μια χαρά και έπεσα μέσα στις προβλέψεις μου και δεν πήγα κι έκατσα και σιγοσφύριζα αυτό εδώ:



Παρασκευή, Φεβρουαρίου 03, 2012

ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ

«Θεέ μου! Πως δεν καταλαβαίνουν ότι τα θαύματα της τέχνης είναι αδύνατα χωρίς τις μεγάλες περιουσίες και μια εξασφαλισμένη τάξη πραγμάτων;»

Με προμετωπίδα και αφορμή την παραπάνω μνημειώδη ερώτηση του Μπαλζάκ, αναπτύσσεται μια ενδιαφέρουσα διαδρομή σκέψεων, σε ένα από τα ποστ του anarchypress.

Ενδιαφέρον δείχνει.

Πέραν του παραπάνω ζητήματος, ρίχνω καναδυό ματιές και σ' αυτό δω, "τα ψυχεδελικά μυστικά της CIA και η κουλτούρα των ψυχοτρόπων ουσιών".

Παράλληλα, συλλογίζομαι σχετικά με τα μαθηματικά των αρχαίων μινωιτών...

Και όπως καταλαβαίνεις, ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι...
Ακούω και κάνα τραγουδάκι για χαλάρωση, σαν τον μεγιστοτεράστο Moon Martin που ξεπήδησε ως μνήμη, ένας θεός (εξ όλων) ξέρει από που...