Η απουσία και η παρουσία ενός ερωτηματικού

Είναι αυτονόητο πως η απουσία ή η παρουσία ενός ερωτηματικού αλλάζει όλο το κλίμα.  Μερικοί άνθρωποι βέβαια δεν έχουν ερωτηματικά.  Μερικοί άλλοι έχουν.
Εν προκειμένω, αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να υπάρχει ερωτηματικό στο τέλος της διατύπωσης "Σύντροφος ή πολίτης".
Δεν ξέρω.
Ωστόσο επειδή η απουσία του ερωτηματικού θα γενίκευε την απόγνωση  -και μιας και αγνοώ τίνι τρόπω το φαντάστηκε ο ποιητής- το αφήνω έτσι, χωρίς ερωτηματικό, ώστε το "εν απογνώσει" να είναι ταυτόχρονα "εν γενικεύσει", δυνάμενο να σκεπάσει με τις φτερούγες του τους πάντες, συντρόφους τε και πολίτες, οίτινες ούτως ή άλλως σ' ένα καζάνι βράζουνε στους καιρούς που ζούμε.

Εγώ, απλός προσκυνητής των λόγων
Ο με χιλιάδες περιέργειες μύστης των χαλυβουργείων
Αγέλαστος εργάτης της καθέτου ανάπτυξης
Χαμένος σε μέλανες δρυμούς καπνοδόχων
Κοινωφελής, μοναχικός, κρατικός υπάλληλος
Σύντροφος ή πολίτης
Ιδού εγώ εν απογνώσει
Εγώ, απλός σαλπιγκτής υποχωρήσεων
Ο μύστης αυτοσχέδιων νέων θεωριών
Χτισμένος μες στη μοναξιά που παίρνει την ζωή μου
Μετρώ τις απώλειες που με κατακλύζουν
Ανυποψίαστος τρομοκράτης κι άπειρα φοβισμένος
Σύντροφος ή πολίτης
Ιδού εγώ εν απογνώσει