ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΙΚΕΤΙΔΕΣ ή Λόγος Κατά Τσιτάτων

Στο ίντερνετ κυκλοφορούν χιλιάδες τσιτάτα.

Στο ελληνόφωνο ίντερνετ, οι τσιτατολάγνοι δείχνουν μια προτίμηση στα τσιτάτα των αρχαιων Ελλήνων φιλοσόφων και ποιητών.

Ο κάθε πικραμένος, ανίκανος ή ανίσχυρος ή απρόθυμος να εκφράσει και να τεκμηριώσει με επιχειρήματα τη δική του γνώμη και άποψη (ενδεχομένως έχοντας ένα μπατιρορθόδοξο σκεπτικό της μορφής "και ποιός είμαι εγώ? ένα τιποτένιο σκουλήκι είμαι! ποιός θα πάρει την άποψή μου στα σοβαρά? και εν τέλει, από που κι ως που θα τολμήσω να εκφράσω άποψη?"), οχυρώνεται πίσω από μια μεγαλοφυή φράση που είπε ή έγραψε κάποιος αρχαίος Έλληνας.

Παίρνει λοιπόν τη φράση του αρχαίου Έλληνα, όμως όχι να κάτσει να τη μελετήσει μπας και ξεστραβωθεί και μαζί του ξεστραβωθούμε κι εμείς. Όχι.
Απλώς, ασόβαρα και ανερυθρίαστα παίρνει τη φράση και της αλλάζει τα φώτα μετατρέποντάς την σε τσιτάτο και μάλιστα σε τσιτάτο το οποίο -τι σύμπτωση!- συμφωνεί με τη δικιά του, νεοελληνικού ήθους, προκατασκευασμένη αλήθεια.

Ένα τέτοιο παράδειγμα μας είχε απασχολήσει παλιότερα.
Εδώ, θα ασχοληθούμε με ένα άλλο παράδειγμα που έτυχε να το βρω μπροστά μου τις τελευταίες μέρες.

Στην τραγωδία "Ικέτιδες" του Αισχύλου, υπάρχει η εξής φράση:
"κατ' αρχής γαρ φιλαίτιος λεώς".

Η φράση σημαίνει απλώς
"στο λαό αρέσει να κατηγορεί την εξουσία".

Εγώ λοιπόν, σαν αναρχικός που είμαι, δεν θα είχα λόγο να διαφωνήσω με τη χρήση του εν λόγω τσιτάτου -αντίθετα, θα έπρεπε να νιώθω χαρά και ιδεολογική επιβεβαίωση.

Όμως κοίτα τι έχει συμβεί:
Κάποιος φωστήρας νεοελληνικού φωτός, διάβασε αυτή τη φράση, του γυάλισε και τη μετέδωσε στο αναγνωστικό του κοινό με την εξής αλλοίωση:
"Ο όχλος πάντοτε κατηγορεί την κυβέρνησή του, όσο καλή κι αν είναι".

Ε, αυτό ήταν:
Οι ακροδεξιοί νεοφιλελέδες του Σαμαρά αλλά και οι γελοίοι δοσίλογοι του Παπανδρέου, αλλά και οι στόκοι οπαδοί της χούντας του '67, όλοι οι πνευματικώς ανάπηροι και όλοι όσοι ανήκουν στη μούργα αυτού του τόπου, με το που διάβασαν αυτή τη φράση είδαν το φως το αληθινό! Ερωτεύτηκαν τον Αισχύλο!
Πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να γεμίσει το ελληνόφωνο ίντερνετ με αυτή την κακοποιημένη εκδοχή της φράσης του Αισχύλου.

Θα ρωτήσει όμως κάποιος:
Άραγε, μήπως από τα συμφραζόμενα της τραγωδίας βγαίνει αυτό το νόημα? Μήπως δηλαδή ο Αισχύλος όντως λέει ότι ο λαός είναι ένα μάτσο μαλάκες οι οποίοι κατηγορούν αδίκως τους κυβερνώντες?

Ας το δούμε.

Η υπόθεση της τραγωδίας "Ικέτιδες" του Αισχύλου, είναι μυθολογική και συγκεκριμένη (και έχει ήδη απασχολήσει το παρόν μπλογκ).

Οι Αιγύπτιες λαθρομετανάστριες Δαναϊδες αποτελούν τον χορό της τραγωδίας και οδηγημένες από τον πατέρα τους, τον Δαναό, φτάνουν στο Άργος και ικετεύουν τον Πελασγό, τον βασιλιά του Άργους,  να μην δώσει σημασία στο ότι είναι μελαμψές και κάθε άλλο παρά μοιάζουν με Ελληνίδες, αλλά να τους δώσει πολιτικό άσυλο και να μην τις επαναπροωθήσει πίσω στην Αίγυπτο. Παράλληλα εξηγούν στον βασιλιά ότι τις κυνηγάει ο Αιγυπτιακός στρατός ο οποίος όπου να 'ναι θα φανεί στο Άργος με πολεμικές διαθέσεις.
Ο βασιλιάς απαντάει πως "ο νόμος των θεών απαιτεί να δεχόμαστε τους λαθρομετανάστες -και να πάνε να πηδηχτούν οι ακροδεξιοί. Όμως εφόσον υπάρχει το ενδεχόμενο πολέμου με την Αίγυπτο, εγώ δεν μπορώ να πάρω μόνος μου μια τόσο σοβαρή απόφαση. Θα πρέπει να αποφασίσει ο λαός. Πρέπει να συμβουλευτώ τη γνώμη του λαού".
Και συνεχίζει: "Πάρτε αυτά τα κλαδιά ελιάς και στολίστε τους ναούς των θεών μας ώστε να καταλάβει ο λαός πως είστε κυνηγημένοι μετανάστες, και τότε αναμφίβολα θα σας δώσει άσυλο σύμφωνα με τα έθιμά μας και τους νόμους των θεών μας. Αλλά αν πάρω μόνος μου την απόφαση να σας δεχτώ και εξαιτίας της απόφασής μου η Αίγυπτος μας κηρύξει τον πόλεμο, τότε ο λαός -που του αρέσει να κατηγορεί την εξουσία- θα με κατηγορήσει. Αν πάλι δεν σας δώσω άσυλο και θυμώσουν οι θεοί με την πόλη μας, πάλι ο λαός -που του αρέσει να κατηγορεί την εξουσία- θα με κατηγορήσει. Ας αποφασίσει ο λαός λοιπόν".
Πράγματι, ο λαός αποφάσισε να δεχτεί τις εξωτικές λαθρομετανάστριες απ' την Αίγυπτο.
Εμφανίζεται ένας Αιγύπτιος αγγελιοφόρος, επικεφαλής μιας ομάδας Αιγύπτιων στρατιωτών (που αποτελούν έναν δεύτερο χορό της τραγωδίας) έρχεται να ζητήσει από το βασιλιά του Άργους να εκδοθούν στην Αίγυπτο οι Δαναϊδες και ο πατέρας τους.
Όμως ο βασιλιάς του Άργους, προς τιμήν του, εμφανίζεται συνοδευόμενος από την ακολουθία του (η οποία μάλλον αποτελεί έναν τρίτο χορό της τραγωδίας) και δηλώνει στους Αιγύπτιους ότι η πόλη του Άργους πάντοτε δίνει φιλοξενία στους κυνηγημένους. Τέλος, ζητάει απ' τους Αιγύπτιους να ξεκουμπιστούν.
Αυτοί φεύγουν απειλώντας με πόλεμο.
Ο Δαναός ευχαριστεί το βασιλιά του Άργους, και στο τέλος οι Δαναϊδες ψάλλουν το άσμα της εξόδου ικετεύοντας τον Δία να τιμωρήσει τους εχθρούς τους. 

Αυτή είναι η υπόθεση της τραγωδίας "Ικέτιδες" του Αισχύλου.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα:

Είναι άραγε δεοντολογικό να απομονώνει κάποιος τη φράση "κατ' αρχής γαρ φιλαίτιος λεώς", αποκρύπτοντας το ότι η φράση αυτή βρίσκεται ανάμεσα σε μια ευρύτερη νοηματική παράγραφο η οποία -σαφέστατα- λέει ότι για τα σημαντικά ζητήματα είναι αναγκαίο να αποφασίζει ο ίδιος ο λαός?

Και τελοσπάντων, αμάν πια!
Είναι δυνατόν ακόμα και τα πιο ασήμαντα τσιτάτα να τα αντλούμε μέσα από τραγωδίες του ροζ διεθνιστούλη Αισχύλου, τραγωδίες που υμνούν τη λαθρομετανάστευση?

ΕΔΩΣ ΑΡΓΟΙΟΙ!!!
ΖΗΤΟ ΤΟ ΕΘΝΟΖ!
ΕΞΟ Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!
ΖΗΤΩ Ο ΦΡΑΠΕΣ!!!

Υ.Γ:
Για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει ο ίδιος την ίδια την τραγωδία "Ικέτιδες" του Αισχύλου (σε μετάφραση Ιωάννη Γρυπάρη), είναι αρκετό ένα κλικ εδώ και τσούπ! θα διαβάσει αναλυτικά όσα είπαμε παραπάνω.