Εργάτης δημοσίων έργων

Το να δουλεύεις σε δημόσια έργα

 ενίοτε σε φέρνει αντιμέτωπο 

μ' εκείνη την αξιοθαύμαστη μορφή καταμερισμού της εργασίας 

που διδάσκει ότι καθένας πρέπει να περιορίζεται στον τομέα της αρμοδιότητάς του 

δίχως να επεμβαίνει στους τομείς αρμοδιότητας άλλων. 

Ο καταμερισμός της εργασίας οφείλει να είναι διαυγώς σαφής 

και να παράγει αξιομνημόνευτα αποτελέσματα 

όπως η κάτωθι εικών.

Αλλά και η κάτωθι η εικών δεν δείχνει 

τον απεριόριστο σεβασμό των συναδέλφων 

προς τον καταμερισμό εργασίας?

Το ίδιο και η κάτωθι εικών. 

Είπαμε: Ο καθείς οφείλει να περιορίζει το έργο του 

μόνο στον τομέα της αρμοδιότητός του.

Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, 

οι εργαζόμενοι στα δημόσια έργα 

κατά κανόνα εκτελούν το καθήκον τους με ζήλο,

αξιοποιώντας στο έπακρο 

ακόμα και τις γνώσεις τους στις ξένες γλώσσες

-γνώσεις οι οποίες, αλίμονο, 

σε μερικές περιπτώσεις αποδεικνύονται τραγικά λίγες:

Διότι κατά κανόνα στα δημόσια έργα 

συναντάς ανθρώπους που εργάζονται με φαντασία και μεράκι 

για τρεις κι εξήντα 

παράγοντας έργο αξιοζήλευτης πρωτοτυπίας.

Τα λιγοστά παραδείγματα άγνοιας, βαρεμάρας και αφηρημάδας 

είναι υπαρκτά μεν, 

όμως ακόμα κι αυτά κρύβουν εντός τους 

μια πρωτότυπη εικαστική σύλληψη του καθήκοντος

-σύλληψη ενίοτε επηρεασμένη από τον Πάμπλο Πικάσο και τον κυβισμό.