Πέμπτη, Ιουνίου 30, 2016

Απ' την ανάποδη

Ο έτσι  του Χάιγκέιτ
τα 'λεγε.
Δε μπορείς να πεις πως δεν τα 'λεγε. 
Από κει και πέρα, 
έχει ενδιαφέρον η διαπίστωση πως ζούμε στην εποχή
όπου εκείνα που έλεγε ο έτσι του Χάιγκέιτ 
τα βλέπουμε  να επαναδιατυπώνονται 
από εκείνους που δεν θα έπρεπε
-και, βεβαίως, τα βλέπουμε να επαναδιατυπώνονται ως φάρσα.


Τρίτη, Ιουνίου 14, 2016

Συγκρίσεις

Αν αυτό το μπλογκ το διαβάζεις πολύ καιρό τώρα, πιθανότατα θα είσαι σε θέση να μαντέψεις τη λεζάντα που θα έβαζε ο γράφων κάτω από μια τέτοια φωτογραφία. Κάτι σε στυλ "Βρε το καημένο το ζεύγος, είχε πάει για ήρεμη ηλιοθεραπεία και στα καλά καθούμενα πήρε την τρομάρα της ζωής του".

Ή ας πούμε, στην παρακάτω φωτογραφία η λεζάντα θα εμπνεόταν από το βλέμμα του σέρφερ και θα ήταν κάτι σε στυλ "Μαλάκα μου, πάμε να την κάνουμε γρήγορα, μπλέξαμε άσχημα, μου μυρίζει πόλεμος".
Ή ξερωγώ κάτω από την επόμενη φωτογραφία το πιθανότερο θα ήταν να αρκεστώ να γράψω τη λεζάντα"Ουδέν σχόλιον", λεζάντα που σε πάμπολλες περιπτώσεις αποτελεί ένα σαφέστατο σχόλιο.
Οι φωτογραφίες είναι από τη Νεμέα, όπου το περασμένο Σαββατοκύριακο έγινε κάτι σαν αναβίωση (κι επειδή ήδη από το 1958 ο Καζαντζίδης έχει ερμηνεύσει το "Δε ζωντανεύουν οι νεκροί" θα ήταν ακριβέστερο αν τη λέξη αναβίωση την αντικαθιστούσαμε με τη λέξη "αναπαράσταση") των αρχαίων αγώνων που γίνονταν στη Νεμέα και ονομάζονταν Νέμεα.

[Παράκαμψη: Λέω "αναπαράσταση" και όχι "αναβίωση", διότι στη δική μου πολυθεϊστική εκδοχή, ένας γιός του Δία και της νύμφης Αιδούς ονόματι Αδίδας, αδελφός του Πούμα, του Διαδώρα, της Νίκης και του Λεκοκσπορτίφη συναντήθηκε κάποια μέρα με έναν απόγονο του ήρωα που καθιέρωσε τη γυμνότητα των ανδρών στα στάδια (ενδεχομένως του Ηρακλέως, δηλαδή, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος) και αφού τσακώθηκαν για τα μάτια μιας γυναίκας που λεγόταν Χρονομέτρηση και ήταν κόρη του βασιλέα Χρονόμετρου και της νύμφης Ρεκόρας, πάλεψαν στα Μαρμαρένια Αλώνια και νικητής ήταν ο Αδίδας, ο οποίος αμέσως μετά τη νίκη του έκανε μια σπονδή στον Δία και του ζήτησε από τούδε και στο εξής οι αθλητές να μην αγωνίζονται γυμνοί αλλά ενδεδυμένοι κάποια αθλητική ενδυμασία που θα αγόραζαν είτε από τον ίδιο τον Αδίδα είτε από έναν ή μία εκ των αδελφών του. Και ο ευρύοπας Ζεύς δέχτηκε το αίτημα του γιού του και από τότε οι αθλητές αγωνίζονται ελληνοπρεπώς ενδεδυμένοι με αθλητικά ρούχα. Βλέποντας αυτή την απόφαση του Δία, ο ήρωας που είχε επιβάλει τη γυμνότητα των αθλητών δοκίμασε ν'αυτοκτονήσει, όμως ο σπλαχνικός Δίας πήρε το πνεύμα του ήρωα στον Όλυμπο και τον έκανε ημίθεο πάνω στον Όλυμπο αναθέτοντάς του να εμπνέει στους ανθρώπους να φτιάχνουν παραλίες γυμνιστών. Όμως το σώμα του ήρωα το άφησε στη γη να πεθάνει, κατά τα πρότυπα των όσων έχουμε δει σχετικά με τον Ηρακλή στον Άδη της ομηρικής Οδύσσειας.

Διότι οι Έλληνες κάθε άλλο παρά είχαν τη φονταμενταλιστική στενομυαλιά να διανοηθούν πως οι θεοί τους είναι δυνατόν να σταματήσουν την τεκνοποιία ή, που θα ήταν ακόμα χειρότερο αλλά ευτυχώς δεν το έκαναν οι Έλληνες, να φανταστούν πως υπάρχει κάτι το οποίο συμβαίνει στη συνείδηση των ανθρώπων ενώ είναι αντίθετο με τη θέληση των θεών. Οι Έλληνες ήταν αδύνατον, δηλαδή, να διανοηθούν έναν κόσμο που δεν εξελίσσεται.

Βεβαίως τα παραπάνω αποτελούν ένα δικό μου βλάσφημο σύνολο ιδεών, το οποίο (ευτυχώς) έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα επί των ημερών μας νομιζόμενα αρκετών που επιδιώκουν (από διάφορες οπτικές γωνίες ο καθένας) κάποια παραλλαγή από τη λεγόμενη "επανελλήνιση", η οποία σαφέστατα υπογραμμίζει πως οι θεοί των Ελλήνων έπαψαν να τεκνοποιούν πριν από 2.000 χρόνια και, βεβαίως, πως ζούμε σε μια μισητή κοινωνία που την κυβερνούν κάτι κακοί όμως εμείς πρέπει να διαδώσουμε τα πλεονεκτήματα που είχε η ζωή όταν οι οπλίτες πολεμούσαν με δόρυ και περικεφαλαία και τους σεισμούς τους προκαλούσε ένας τιτάνας που είχε κλειστεί κάτω από τη γη, ο Εγκέλαδος κλπ κλπ.

Κλείνει η παράκαμψη].

Καθόμασταν λοιπόν και το χαζολογούσαμε στις Αλές την Κυριακή το μεσημέρι, κι ένας γνωστός που ξέρει ότι ασχολούμαι με τέτοια, μου λέει "Γίνονται και τα Νέμεα αυτό το Σ/Κ", τον κοίταξα απορημένος αλλά κι εκείνος δεν ήξερε κάτι παραπάνω να μου πει, τελοσπάντων τη Δευτέρα αργά τ' απόγευμα γυρνώντας απ' τη δουλειά μου στην πολυεθνική, ανοίγω το φέισμπουκ και πέφτω πάνω σε φωτογραφίες από τα Νέμεα αντίστοιχες κι εφάμιλλες εκείνων που παρέθεσα. Και με σχόλια από χλευαστικά έως υβριστικά. Όχι ότι κι εγώ δεν είχα γελάσει, βέβαια, απλώς υποθέτω ότι το δικό μου γέλιο ήταν καλοπροαίρετο.

Διότι το πράγμα πήγαινε κάπως έτσι στο δικό μου φέισμπουκ: Ο τάδε είχε μια φωτογραφία κι ένα χλευαστικό σχόλιο για τα Νέμεα και τσουπ, δυο σχόλια πιο κάτω είχε ένα συγκινητικό αγαπησιάρικο σχόλιο για το Athens Pride που κατά διαβολική σύμπτωση είχε συμβεί επίσης το ίδιο Σαββατοκύριακο. Η άλλη, των δικαιωμάτων και του αυτοπροσδιορισμού, πάρε τρία ενθουσιώδη για το Athens Pride και τον αυτοπροσδιορισμό και πάρε κι ένα χοληφόρο για τα Νέμεα. Και το πράμα πήγαινε κάπως έτσι απ' όλους.

Που με αποψοήτεψε σα φαινόμενο δηλαδή, σε στυλ "μαλάκα μου τούτοι δω το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό το περιορίζουν στους γκέι (και στους LGBDK ή όπως αλλιώς είναι τα αρχικά του όλου πράγματος) κι άντε, αν είναι στις καλές τους θα απλώσουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και στη μακεδονική μειονότητα ή στην τουρκική μειονότητα. Αλλά ο άλλος, ο επιθυμών χλαμύδες και δωδεκάθεα και σπαθάκια και σάρισες και τέτοια, αυτός μόνο χλευασμό αξίζει. Εκεί δικαιώματα δεν υπάρχουν και ο αυτοπροσδιορισμός πάει για μπάνιο".

Κάτι τέτοια σκεφτόμουν κι ήρθε και με αποτέλειωσε ένα εξαιρετικό δημοσίευμα που βρήκα στο μπλογκ anemosantistasis, ένα μπλογκ που γενικά κινείται στον πέραν του ΣΥΡΙΖΑ προοδευτικό χώρο. Το δημοσίευμα είχε τον απόλυτο τίτλο. Διότι μόνο "απόλυτος τίτλος" μπορεί να θεωρηθεί ένας τίτλος που τιτλοφορείται "Εθνικισμός από τα Lidl από τον Αλβανό πρωθυπουργό. Βάφτισε Αλβανό τον ανύπαρκτο Δία".

Τι καθόμουνα και διάβαζα ο άμοιρος την παραμονή των γενεθλίων μου...

Δευτέρα, Ιουνίου 13, 2016

Γιατί είμαι Πανιώνιος

Είμαι Πανιώνιος...

Γιατί τότε το 1969 εκεί είχε ο πατέρας μου πιο πολλούς φίλους.
Γιατί μου άρεσαν πολύ τα χρώματα της ομάδας.
Γιατί μου άρεσε που σε ένα δημοτικό 600 παιδιών ήμουν ο μόνος Πανιώνιος.
Γιατί μπορούσα να κάθομαι πίσω από το τέρμα και να μαζεύω τις μπάλες δίπλα στους αγαπημένους μου παίκτες.

Γιατί έμαθα ότι ήταν η πιο ιστορική ομάδα της Ελλάδας.
Γιατί οι ρίζες της ήταν από τη γενέτειρα των παππούδων μου.
Γιατί μεγαλώνοντας κατάλαβα τι αντιπροσώπευε αυτή η ομάδα.
Γιατί πάντα πήγαινε κόντρα στο κατεστημένο που τόσο σιχαινόμουν.
Γιατί όσο πιο πολύ πλήρωνε αυτή την κόντρα τόσο πιο πολύ τον αγαπούσα.
Γιατί όσες φορές κι αν τον λύγισαν γρήγορα ξανασηκώθηκε.
Γιατί έτσι έμαθα την έννοια της διαφορετικότητας.
Γιατί πολλοί από τους καλύτερους παίκτες της χώρας βγήκαν από αυτή την ομάδα.
Γιατί όσους κι αν μας έκλεβαν πάντα βγάζαμε καινούριους.
Γιατί δεν με νοιάζει αν θα τη δω να παίρνει ποτέ πρωτάθλημα.
Γιατί πάντα θα έχω ένα λόγο να γκρινιάζω.
Γιατί δεν υπάρχει άλλη ομάδα που να έχει εξέδρα με όνομα “υβριστικά”.
Γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν θα κερδίσεις η θα χάσεις.
Γιατί το τελευταίο δεκάλεπτο κάθε αγώνα μας μοιάζει με βιβλίο του Στίβεν Κινγκ.
Γιατί μπορεί να τσακωθείς με το διπλανό σου στην εξέδρα απλά γιατί ένας παίκτης έδεσε στραβά τα κορδόνια του.

Γιατί όπου κι αν βρεις Πανιώνιο γίνεται αμέσως φίλος σου.
Γιατί θεωρούμε ότι μόνο εμείς έχουμε δικαίωμα να βρίζουμε τους παίκτες της ομάδας μας.
Γιατί αντίθετα με τους άλλους πιστεύουμε ότι η ομάδα μας είναι μεγάλη, ίσως γιατί πράγματι είναι.
Γιατί μόνο οι επιτυχίες της ομάδας μας είναι εκατό τα εκατό άξιες.
Γιατί μόνο εμείς έχουμε κάνει την “υπέρβαση” αυτοσκοπό χωρίς να τη θέλει ουσιαστικά κανένας.
Γιατί ποτέ κανείς από Πανιώνιος δεν θα γίνει άλλη ομάδα.
Γιατί πιστεύουμε ότι είμαστε η μόνη ομάδα που θα έπαιζαν τζάμπα οι μεγαλύτεροι παίκτες του κόσμου.

Γιατί ένας Πανιώνιος ξέρει πάντα τα οικονομικά, προπονητικά και αγωνιστικά θέματα της ομάδας καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον ακόμη και Πανιώνιο.
Γιατί μόνο ο Πανιώνιος μπορεί να αντέξει την τρέλα μας και μόνο η τρέλα μας μπορεί να αντέξει τον Πανιώνιο.
Γιατί άσχετα με όλα τα άλλα, για εμάς η ομάδα, ο πρόεδρος και ο προπονητής θα είναι πάντα οι καλύτεροι.
Γιατί…γιατί…γιατί…

Γιατί πάνω από όλα Ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ…

Το βρήκα στα panionianea

Τραγούδι
Μαρκόπουλος, Κ.Χ. Μύρης, Πασχαλίδης

Τρίτη, Ιουνίου 07, 2016

Απορία


Ναι μεν οι συριζέοι δεν φημίζονται για τη συνέπειά τους, 
ωστόσο ο συγκεκριμένος προφητάναξ  βουλευτής
είναι εντελώς πάουερ. 
Πανίσχυρος.
Τα έχει πει όλα. 

Και έτσι πρέπει να είναι ο σωστός βουλευτής: 
Όχι μόνο απλός στρατιώτης, αλλά και 
εκφραστής των αποριών του κοσμάκη.


 

Που βαδίζομεν κύριοι?

Πήγα ν' αγοράσω καπνό και...

Μα, πάλι τα ίδια?

Που βαδίζομεν, κύριοι?

Κυριακή, Ιουνίου 05, 2016

Αχ, μύρισε μεταγραφές... ΙΙ

Εντβάλντο Άλβες Τέλες. Η... ιστορικότερη μεταγραφή που έχει κάνει ποτέ ο Ολυμπιακός. Το παλικάρι που δεν έβρισκε τη μπάλα ούτε αν καθόταν ακίνητος και του την πέταγε κάποιος, ο άνθρωπος που ενέπνευσε το σύνθημα "Δώστε μπανάνες στον Εντβάλντο".

Γεννηθείς στις 10/03/1966 στη Βραζιλία, ο τεράστιος Εντβάλντο Τέλες Άλβες (η σειρά προαιρετική : Άλλοι τον λένε Εντβάλντο Άλβες Τέλες, άλλο Τέλες Άλβες Εντβάλντο κ.ο.κ.) είναι άγνωστο το πότε ξεκίνησε να μαγεύει τα πλήθη. Για την ακρίβεια, είναι άγνωστο το πως κατάφερε αυτός ο άνθρωπος να αγωνιστεί σε 5 (τόσες βρήκα) ποδοσφαιρικές ομάδες! Δε μπορεί, οι ιθύνοντες των ομάδων κάτι που δε βλέπουμε εμείς θα έβλεπαν...

Το ποδοσφαιρικό παρελθόν του Εντβάλντο αποτελεί μυστήριο. Ουδείς (εκτός του ιδίου μάλλον) γνωρίζει επακριβώς ποιά ήταν η πρώτη ομάδα που τον εμπιστεύτηκε. Τα ίχνη του εμφανίζονται το 1988 στη Βραζιλία, ως μέλος της Esporte Clube Vitoria, όπου δεν έκανε και τίποτα ιδιαίτερο. Η σεζόν όμως 1988-1989 τον βρίσκει στην Πορτογαλία και μάλιστα στην Πόρτο (!!!), με την οποία είχε μόλις 2 συμμετοχές, κι αυτές ως αλλαγή. Οι Πορτογάλοι άργησαν λίγο (ενάμιση χρόνο για την ακρίβεια) αλλά ανακάλυψαν τι... διαμάντι είχαν και αποφάσισαν να τον ξεφορτωθούν. Ο μάνατζερ που εκπροσωπούσε τον παίκτη (μεγάάάάάλο γατόνι ο τύπος, αφού τον πήγε σε κοτζάμ Πόρτο) τον πρότεινε στον Ολυμπιακό που ταλανιζόταν απ'τους μετα-Κοσκωτικούς κραδασμούς και την είσοδο του "βασιλιά των ρουμπινιών", Αργύρη Καριόλη Πορτοφόλη. Σαν σήμερα θυμάμαι το πρωτοσέλιδο του "Φωτός" το Δεκέμβρη του 1989 : "ΤΟΝ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΟ ΕΝΤΒΑΛΝΤΟ ΤΗΣ ΠΟΡΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ". Δυστυχώς όμως, τότε δεν υπήρχε internet ούτε στατιστικές υπηρεσίες, για να μάθουμε στο πατ-κιουτ τα στατιστικά του και την πορεία του. Ο μέσος γαύρος λοιπόν άρχισε να οραματίζεται έναν φοβερό και τρομερό Βραζιλιάνο που θα κάνει τουλάχιστον ότι έκαναν οι Βραζιλιάνοι της Φλαμένγκο που'χε φέρει ο Κοσκωτάς το καλοκαίρι του 1988 για φιλικά : Ντρίμπλες, λόμπες, τακουνάκια κλπ.

Έρχεται λοιπόν ο Εντβάλντο και τα πρώτα ρεπορτάζ βγαίνουν στον τύπο. "Θέλει χρόνο προσαρμογής" είναι τα πρώτα σχόλια, τα οποία πολύ σύντομα αντικαθιστούνται απ'το ερώτημα "είναι σίγουρα ο σωστός Εντβάλντο, αυτός που έπαιζε στην Πόρτο, ή είναι κανείς που του μοιάζει;" (οι πιο παλιοί θα το θυμούνται). Οι γαύροι αρνούνται να πιστέψουν οτι ο Βραζιλιάνος είναι τόσο άμπαλος όσο λένε τα δημοσιεύματα και περιμένουν να το διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι. Το πρώτο δείγμα έρχεται στον αγώνα Ιωνικού Νικαίας - Ολυμπιακού. Ο Εντβάλντο μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, μάχεται, παλεύει, αλλά η συμμετοχή του τελειώνει άδοξα λόγω ενός τραυματισμού (σε μια προσπάθεια του να σκοράρει, τράκαρε με παίκτη του Ιωνικού και μάτωσε το πόδι του). Όμως, ο μεγάλος Βραζιλιάνος θα αποζημίωνε το κοινό του λίγες εβδομάδες αργότερα...

Η ιδανική ευκαιρία έρχεται στον αγώνα για τον Α' Γύρο του Κυπέλλου ΕΠΑΕ (του Ελληνικού League Cup δηλαδή, ενός θεσμού που έζησε μια σεζόν όλη κι όλη). Ολυμπιακός - Ιωνικός Νικαίας στο στάδιο Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός ήδη έχει προηγηθεί του Ιωνικού με 1-0 με τον Γιώτη Τσαλουχίδη απ'το 35' και ο Εντβάλντο μέσα σε αποθέωση μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο. Η πρώτη του επαφή με μπάλα... παραλίγο να γίνει λίγο μετά την είσοδο του, όταν ο Τσαλουχίδης του πάσαρε τη μπάλα αλλά ο μεγάλος Βραζιλιάνος σήκωσε ψηλά το πόδι του με αποτέλεσμα να περάσει αυτή από κάτω. Λίγο αργότερα, ο Ολυμπιακός κερδίζει φάουλ έξω απ'την περιοχή. Απόντος του Λάγιος Ντέταρι, ο μέγας Εντβάλντο παίρνει την ευθύνη. Παίρνει πολλά μέτρα φόρα και όλοι περιμένουν με αγωνία. Ο Εντβάλντο σηκώνει το μαγικό του πόδι, σουτάρει με όλη του τη δύναμη και μαζί με τη μπάλα (που μετά από δύο γκελ χτύπησε στα πόδια του τείχους των παικτών του Ιωνικού) σηκώνει και μια μεγάλη τούφα... χόρτο.

Ο κόσμος πλέον έχει πειστεί για το ποιόν του Εντβάλντο και αρχίζει το... δούλεμα. "Εντ-βάλ-ντο, Εντ-βάλ-ντο" οι γαύροι στην εξέδρα και ο μαυρούκος αναθαρρεί. Στο 79' ο Θοδωρής Παχατουρίδης έκανε το 2-0 και στο 80' ήρθε η στιγμή που όλοι περίμεναν. Αναμπουμπούλα στην περιοχή του Ιωνικού, ο Εντβάλντο σκύβει, βρίσκει τη μπάλα με το... σβέρκο και χρίζεται σκόρερ στο 80ό λεπτό! Αποθέωση απ'την εξέδρα και ο Εντβάλντο φεύγει τρέχοντας και σκαρφαλώνει στα κάγκελα για να πανηγυρίσει. Αυθόρμητα βγήκε το σύνθημα "δώστε μπανάνες στον Εντβάλντο"... και ακολούθησαν τα "βάλτε τον στην Τούμπα να πάθουνε κολούμπρα" και το μνημειώδες "Εντβάλντο, Εντβάλντο, εσύ είσαι ο φονιάς και όχι ο Ρομάριο ο παλιοπουσταράς"... Αυτή ήταν η 2η και τελευταία συμμετοχή του Εντβάλντο με την ερυθρόλευκη φανέλα. Ο Ιωνικός Νικαίας αναμφισβήτητα θα πρέπει να θεωρείται σημείο αναφοράς, αφού ήταν η ομάδα εναντίον της οποίας έκανε και τις δύο φορές τις μοναδικές της εμφανίσεις αυτή η κολοσσιαία μορφή του ποδοσφαίρου.

Η επόμενη σεζόν τον βρίσκει πίσω στη Βραζιλία και στην S.C. Freamunde, όπου έκανε τις... καθιερωμένες του 3 συμμετοχές, ως αλλαγή. Τα ίχνη του Εντβάλντο χάνονται απ'τον ποδοσφαιρικό χάρτη για 5 ολόκληρα χρόνια, με την πάροδο των οποίων τον βρίσκουμε το 1996 στην Sao Jose, στη Β' κατηγορία της Βραζιλίας. Ο Εντβάλντο συνέβαλλε τα μέγιστα στην πορεία της ομάδας που τερμάτισε σε θέση ανόδου και ανέβηκε στη μεγάλη κατηγορία, έχοντας... 3 συμμετοχές και 1 γκολ. Κάπου εκεί αυτή η μεγάλη μορφή θα τερμάτισε την ποδοσφαιρική της καριέρα, αφού πλέον δεν υπάρχει καμμία αναφορά γι'αυτόν.

Υ.Γ. : Για όσους δεν είχαν την τύχη να δουν τον Εντβάλντο : Πως λέμε Φέλιξ Αμποάγκουε; Ε, "υψώστε" το στη ν+1 και έχετε την πλήρη εικόνα...

ΠΗΓΗ

Σάββατο, Ιουνίου 04, 2016

Θα πάμε, εννοείται!

Σήμερα. 
4 Ιουνίου.
7 το απόγευμα.
 Στο πάρκο Τρίτση.

Αττικά Διονύσια.
(Στο κάτω μέρος της σελίδας υπάρχουν και οδηγίες πρόσβασης στο χώρο)

Εννοείται πως κάθε αναγνώστης του παρόντος μπλογκ,
στο βαθμό και στο μέτρο που δεν μένει στην Ιταλία ή στη Βρετανία 
ή  ξερωγώ στην Ορεστιάδα ή στο Σουφλί,
θα δώσει το παρόν.

Παρασκευή, Ιουνίου 03, 2016

Αχ... Μύρισε μεταγραφές!!!

Τέλειωσε η ποδοσφαιρική σεζόν, καλέ μου αναγνώστη. Μια νέα μεταγραφική σεζόν ξεκινά σιγά-σιγά!

Ας μεταφερθούμε 20 χρόνια πίσω και ας θυμηθούμε την ιστορία σχετικά με ένα αστέρι που έλαμψε στα σαλόνια της αγγλικής πρέμιερ λιγκ, αναλογιζόμενοι πόσα τέτοιας ποιότητας αστέρια έχουν κατά καιρούς τιμήσει και την ελληνική πρέμιερ λιγκ με την παρουσία τους.

Μια μέρα του Νοεμβρίου του 1996 ο προπονητής της Σαουθάμπτον εκείνη την σεζόν, Γκρέιαμ Σούνες, έλαβε ένα τηλεφώνημα. Στην άλλη άκρη της γραμμής βρισκόταν ο Ζόρζ Γουεά, ο οποίος μόλις την προηγούμενη χρονιά είχε ανακηρυχθεί καλύτερος παίκτης του κόσμου. Σύμφωνα με τα όσα αποκάλυψε μετά ο Σούνες, ο Γουεά του μίλησε για έναν ξάδερφο του από τη Σενεγάλη, ο οποίος είναι καλός επιθετικός, έχει αγωνιστεί στο παρελθόν στην Παρί Σεν Ζερμέν και είναι και διεθνής με την εθνική της χώρας του, με την οποία πρόσφατα κιόλας είχε σκοράρει. Η συζήτηση εξελίχθηκε τόσο καλά που ο Σούνες δέχτηκε να δοκιμάσει τον προτεινόμενο από τον Γουεά παίκτη, ο οποίος εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε αναζήτηση ομάδας.

Λίγο καιρό μετά απ” αυτό το τηλεφώνημα ο 31χρονος Σενεγαλέζος Άλι Ντία πέρασε την πόρτα των γραφείων της Σαουθάμπτον και υπέγραψε ένα δοκιμαστικό συμβόλαιο ενός μήνα. Παρά το γεγονός ότι στη μια και μοναδική προπόνηση που συμμετείχε προβλημάτισε με τις ικανότητες του, ή για την ακρίβεια με την έλλειψη αυτών, η τύχη αποδείχτηκε σύμμαχος του, όπως σε κάθε περίεργη και κουλή ιστορία αυτού του κόσμου. Αρχικά, το φιλικό της ομάδας των αναπληρωματικών με την Άρσεναλ, στο οποίο και θα δοκιμαζόταν, ακυρώθηκε λόγω κακής κατάστασης του αγωνιστικού χώρου και στη συνέχεια και για λόγους που πιθανόν ποτέ κανένας δεν θα μάθει (γιατί προφανώς ο Σούνες τους έχει θάψει κάπου στο βάθος της μνήμης του για να μην νιώθει το βάρος της γκάφας να τον καταπλακώνει), ο Σκοτσέζος τεχνικός τον συμπεριέλαβε στην αποστολή της πρώτης ομάδας για το παιχνίδι με τη Λίντς που με απλά λόγια σημαίνει ότι έδωσε σ” έναν παίκτη που δεν είχε δει ποτέ να αγωνίζεται  το δικαίωμα να κάτσει στον πάγκο σε έναν κανονικό αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ. Και το καλύτερο κομμάτι του μύθου δεν είχε ακόμα ξεκινήσει… 
Παιχτούρα. Μεγάλη παιχτούρα ο Αλί Ντια.

Στις 23 Νοεμβρίου, ημέρα Σάββατο, η Σαουθάμπτον υποδέχτηκε την Λίντς και κάπου στα μισά του πρώτου ημιχρόνου ο, εν ενεργεία τότε θρύλος της ομάδας, Ματ Λε Τισιέρ ένιωσε ενοχλήσεις και ζήτησε αλλαγή. Προς έκπληξη όλων, στη θέση του δεν μπήκε κάποιος εκ των πεπειραμένων παικτών της ομάδας αλλά ένας παντελώς άγνωστος Σενεγαλέζος που φορούσε τη φανέλα με το νούμερο 33. Ο Άλι Ντία έκανε το όνειρο του πραγματικότητα, λαμβάνοντας μέρος σε έναν αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ. Όλα έμοιαζαν με ένα τέλειο Χολιγουντιανό παραμύθι, μόνο που εδώ μιλάμε για την πραγματική ζωή, οπότε δεν προκαλεί καμία εντύπωση το γεγονός ότι η συνέχεια αποδείχτηκε εφιαλτικά ρεαλιστική.

Ο Άλι Ντία δεν έμοιαζε με επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Όπως σχολίασε ο ίδιος ο Λε Τισιέρ μετά από χρόνια: «Η απόδοση του ήταν σχεδόν κωμική. Θεωρητικά είχε πάρει τη θέση μου αλλά στην πραγματικότητα δεν είχε καμία θέση. Απλά περιφερόταν παντού. Δεν νομίζω ότι είχε αντιληφθεί σε ποια θέση παίζει. Έτρεχε στον αγωνιστικό χώρο σαν να τρέχει ο Μπάμπι το ελαφάκι πάνω σε πάγο. Ήταν κάπως στενάχωρο να το βλέπεις». Η διαφορά επιπέδου του με τους υπολοίπους παίκτες ήταν τέτοια που ήταν σαν να έχεις πάρει έναν τυχαίο τύπο που παίζει μπάλα με την παρέα του μια φορά την εβδομάδα σ” ένα 5Χ5, που είναι απλά η μικρή εξέλιξη του ποδοσφαίρου που έπαιζε πιτσιρικάς στις αλάνες και να τον έχεις πετάξει ξαφνικά μέσα σ” ένα παιχνίδι πρώτης κατηγορίας. Και αυτό ακριβώς είχε συμβεί!

Ο Άλι Ντία δεν είχε καμία σχέση με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ούτε φυσικά με την Παρί και την εθνική Σενεγάλης. Ήταν ένας απλός φοιτητής του πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ, ο οποίος εκείνη την εποχή γέμιζε τον ελεύθερο χρόνο του παίζοντας μπάλα στην ερασιτεχνική Μπλάιθ Σπάρτανς μέχρι που μια μέρα μαζί μ” ένα συμφοιτητή του σκέφτηκαν την ιδέα με το τηλεφώνημα στον Σούνες, την οποία και υλοποίησαν με τον συμφοιτητή να παριστάνει τον Ζόρζ Γουεά. Και η ιδέα, ανέλπιστα, έπιασε.

Μετά από 43 ιστορικά λεπτά άσκοπης περιπλάνησης στον αγωνιστικό χώρο, κατά τα οποία πάντως σπατάλησε και μια καλή ευκαιρία, ο αποκαρδιωμένος Σούνες προσπάθησε να μπαλώσει το φιάσκο, κάνοντας αλλαγή τον παίκτη που είχε βάλει σαν αλλαγή στο πρώτο ημίχρονο. Ο Σενεγαλέζος επιθετικός αποχώρησε από το παιχνίδι, την επόμενη μέρα επισκέφτηκε τον φυσιοθεραπευτή της ομάδας κάνοντας παράπονα για ενοχλήσεις και μετά απ” αυτό δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στο προπονητικό κέντρο. Μια εβδομάδα αργότερα η Σαουθάμπτον ακύρωσε και επίσημα το συμβόλαιο του, τερματίζοντας μια από τις πιο μικρές και απίστευτες επαγγελματικές καριέρες στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Ο Άλι Ντία πήρε το πτυχίο του μερικά χρόνια αργότερα, έπαιξε λίγη ακόμα μπάλα στις ερασιτεχνικές κατηγορίες και τελικά αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο σε ηλικία 32 ετών έχοντας όμως στο βιογραφικό του μια συμμετοχή σε αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ, μια απίστευτη ιστορία για να διηγείται στα εγγόνια του, ένα σύνθημα με το όνομα του («Ali Dia, is a liar, is a liar») και κάμποσες αρνητικές διακρίσεις, όπως η παρουσία του στις λίστες: «The 50 worst footballers» των “The Times”, «Top 10 rubbish footballers» της “Sun” και «Top 50 worst strikers» της “Daily Mail”.

Πηγη

Πέμπτη, Ιουνίου 02, 2016

Εκ φύσεως

Αντιπαθής ο Φίλης, φιλτάτη όμως η αλήθεια του Φίλη.

Που λες, άκουγα κι εγώ πως "ο Φίλης είπε τα αρχαία παρά φύσιν γλώσσα" και λέω εντάξει, δεν είναι δα και κανένα τέρας ευφυΐας  ο Φίλης, κάποια μαλακία θα πέταξε προφανώς και ξεσηκώθηκαν οι δεξιούρες.

Ώσπου πέφτω πάνω σε αυτά:

Α.
«Βοηθούν τα αρχαία τα παιδιά να μάθουν τη γλώσσα; Δεν ξέρω, παρότι είμαι αρχαιολάτρης. Πιστεύει κανείς ότι στην Α’ Γυμνασίου που το παιδί σήμερα τρώει στο κεφάλι τρεις ώρες Αρχαία από πρωτότυπο και δυο ώρες Νέα Ελληνικά είναι παιδαγωγικά σωστό; Προφανώς είναι παρά φύσιν αυτό που συμβαίνει σήμερα, τρεις ώρες Αρχαία και δυο Νέα Ελληνικά στην Α’ Γυμνασίου. Αρα θα πρέπει να ξανασκεφτούμε».

Β.
«Θέλουμε αυτό το μάθημα που θα φτιάξουμε να κερδίσει και αυτά τα παιδάκια. Να ακούνε κάτι για τη δική τους θρησκεία και τον δικό τους πολιτισμό και τα δικά μας παιδάκια να ακούνε για τον πολιτισμό αυτών των παιδιών. Στο κάτω κάτω ο Χριστιανισμός δεν είναι ελληνικός χριστιανισμός. Η εθνικιστική προσέγγιση της θρησκείας είναι αίρεση. Δεν υπάρχει ελληνορθοδοξία, υπάρχει ορθοδοξία».

Όποιος διαφωνεί με τα παραπάνω (τα αντέγραψα από εδώ) πολύ απλά να μην με ξαναδιαβάσει, διότι (με τη φωτεινή εξαίρεση ενός συγκεκριμένου ηλιθίου αναγνώστη) δεν θέλω να με διαβάζουν εκ φύσεως ηλίθιοι αναγνώστες.

Όχι τίποτ' άλλο δηλαδή, αλλά όποιος διαφωνεί με τα παραπάνω αποσπάσματα του Φίλη, διαφωνεί με τον ζωικό παλμό αυτού εδώ του μπλογκ -θα μπορούσα -επί λέξει- να τα είχα γράψει κι εγώ εδώ μέσα.


Τραγούδι
Μουφλουζέλης, στον σχετικό ύμνο






Τετάρτη, Ιουνίου 01, 2016

Μεγάλη προσφορά για τους αναγνώστες του μπλογκ

Αφήστε καρέκλες, ντιβάνια, πολυθρόνες, καναπέδες, 
κρεβάτια, σκαμπό, αιώρες, στρώματα θαλάσσης, στρώματα γιόγκα,
και αγοράστε το νέο πολυμηχάνημα γυμναστικής! 

Για τέλειο σώμα τώρα το καλοκαίρι!